Gezondheids- en veiligheidswetten zijn een cruciaal onderdeel van het juridische kader van elk land en zorgen voor het welzijn van werknemers en het algemene publiek. In Egypte worden deze wetten voornamelijk beheerst door de Arbeidswet (Wet nr. 12 van 2003), die brede verplichtingen van werkgevers en werknemers met betrekking tot gezondheid en veiligheid op de werkplek uiteenzet.

Arbeidswet (Wet nr. 12 van 2003)

Deze fundamentele wet behandelt verschillende aspecten van gezondheid en veiligheid, waaronder:

• Verantwoordelijkheden van de Werkgever: Het verstrekken van noodzakelijke veiligheidsuitrusting en beschermende maatregelen, het informeren van werknemers over gevaren en hoe deze te beperken, en het implementeren van regelmatige gezondheids- en veiligheidstrainingsprogramma's.
• Verantwoordelijkheden van de Werknemer: Het naleven van veiligheidsrichtlijnen en het correct gebruiken van veiligheidsuitrusting.

Besluit nr. 134 van 2003 (Uitvoeringsregelingen voor Arbeidsgezondheid en Veiligheid)

Dit besluit biedt gedetailleerde informatie over de implementatie van de gezondheids- en veiligheidsbepalingen van de Arbeidswet, inclusief technische specificaties voor veiligheid op de werkplek en het voorkomen van gevaren en risicobeperking.

Milieuwet (Wet nr. 4 van 1994)

Deze wet is cruciaal voor gezondheid en veiligheid op de werkplek omdat het zich richt op milieuvervuiling. Het verplicht emissiebeheersing en afvalverwerkingsnormen en veilige omgang met gevaarlijke stoffen.

Gespecialiseerde Gezondheids- en Veiligheidsvoorschriften

Naast deze kernwetten heeft Egypte ook regelgeving die specifiek is voor bepaalde gevaren of industrieën. Bijvoorbeeld, Besluit nr. 211 van 2003 beschrijft veiligheidsmaatregelen om ongevallen en risico's op de werkplek te voorkomen. Verschillende ministeriële resoluties behandelen ook kwesties zoals geluidsniveaus, chemische behandeling, eerste hulp voorzieningen en beroepsziekten.

Belangrijke Overwegingen

Er zijn verschillende belangrijke overwegingen om in gedachten te houden bij het omgaan met gezondheids- en veiligheidswetten in Egypte. Het Ministerie van Arbeid en Migratie houdt toezicht op de naleving van gezondheids- en veiligheidsvoorschriften met aangewezen inspectiediensten. Overtreders kunnen boetes en zelfs gevangenisstraf krijgen, afhankelijk van de ernst van de overtreding. Bepaalde industrieën, zoals de bouw en olie en gas, kunnen aanvullende regelgeving hebben voor een betere risicobeheersing.

Evoluerend Landschap

De gezondheids- en veiligheidswetgeving in Egypte ondergaat voortdurend updates en herzieningen. Het is raadzaam om op de hoogte te blijven van de laatste informatie.

Arbeidsgezondheid en -veiligheid (OHS) is een cruciaal aspect van elke werkplek, en in Egypte wordt het gereguleerd door verschillende wetten en voorschriften. De Arbeidswet (Wet nr. 12 van 2003) is de belangrijkste wetgeving die de verantwoordelijkheden van werkgevers en werknemers beschrijft. Het verplicht werkgevers om veilige werkplekken, beschermende uitrusting en training aan werknemers te bieden. Het stelt werknemers ook in staat om onveilig werk te weigeren en gevaren te melden.

Belangrijke Regelgevende Instanties

Het Ministerie van Arbeid en Immigratie is de belangrijkste toezichthouder voor OHS in Egypte. Het is verantwoordelijk voor het ontwikkelen en handhaven van OHS-wetgeving. Het Ministerie van Volksgezondheid en Bevolking speelt ook een rol, met name in verband met beroepsziekten en gezondheidsbewaking op de werkplek. Andere relevante instanties zijn de Egyptische Organisatie voor Normalisatie en Kwaliteit (EOS), die OHS-normen ontwikkelt, en het Nationaal Instituut voor Arbeidsveiligheid en Gezondheid (NIOSH), dat onderzoek doet en training biedt.

Gevarenidentificatie en Risicobeoordeling

Werkgevers zijn verplicht om systematisch gevaren op de werkplek te identificeren en te beoordelen. Deze kunnen fysieke, chemische, biologische, ergonomische en psychosociale factoren omvatten.

Gevarenpreventie en -beheersing

Beheersmaatregelen moeten worden geïmplementeerd volgens een hiërarchie van beheersmaatregelen, waarbij eliminatie, vervanging, technische beheersmaatregelen, administratieve beheersmaatregelen en ten slotte persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM) worden geprioriteerd. Machines moeten worden uitgerust met passende afschermingen en veiligheidsvoorzieningen, en gevaarlijke chemicaliën moeten veilig worden behandeld, opgeslagen en afgevoerd. Werkplekken moeten ook brandpreventie- en blussystemen, noodontruimingsplannen en regelmatige brandoefeningen hebben.

Arbeidsgezondheidsdiensten

Werkgevers zijn verplicht om arbeidsgezondheidsdiensten te verlenen, waaronder medische onderzoeken voor indiensttreding en periodieke medische onderzoeken. Medische bewakingsprogramma's moeten worden geïmplementeerd voor werknemers die aan specifieke gevaren worden blootgesteld.

Noodvoorbereiding en -reactie

Werkplekken moeten noodplannen hebben voor ongevallen, branden en andere noodsituaties. EHBO-faciliteiten en getraind personeel moeten beschikbaar zijn.

Werknemersparticipatie en -raadpleging

Werknemers hebben het recht om geïnformeerd te worden over gevaren op de werkplek en betrokken te worden bij OHS-besluitvorming. OHS-commissies met vertegenwoordiging van werknemers kunnen worden opgericht.

Werkplekinspecties zijn een essentieel onderdeel van het handhaven van veilige en gezonde arbeidsomstandigheden in Egypte. Ze dienen om ongevallen en verwondingen te voorkomen door potentiële gevaren te identificeren, bevorderen de naleving van vastgestelde veiligheids- en gezondheidsnormen, en beschermen de rechten van werknemers door bij te dragen aan het waarborgen van eerlijke arbeidspraktijken en het welzijn van werknemers.

Belangrijke Regelgevende Instanties

Het Ministerie van Arbeid is de primaire autoriteit die verantwoordelijk is voor arbeidswetten en -voorschriften, inclusief werkplekveiligheid en gezondheid. De Occupational Safety and Health Administration (OSHA) opereert onder het Ministerie van Arbeid en is specifiek toegewijd aan het handhaven van normen voor beroepsgezondheid en -veiligheid.

Criteria voor Werkplekinspectie

Werkplekinspecties in Egypte bestrijken een breed scala aan kwesties. De belangrijkste criteria omvatten fysieke gevaren zoals machineveiligheid, elektrische installaties, brandveiligheid, structurele integriteit, geluid, verlichting en ventilatie. Ook chemische gevaren worden in overweging genomen, inclusief de veilige omgang en opslag van chemicaliën, etikettering en het gebruik van persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM). Biologische gevaren, ergonomie, noodvoorbereiding en het bijhouden van gegevens maken ook deel uit van de inspectiecriteria.

Inspectieprocedures

Het inspectieproces omvat planning, waarbij OSHA-inspecteurs de reikwijdte, doelstellingen en relevante voorschriften voor de inspectie definiëren. Werkgevers kunnen vooraf op de hoogte worden gesteld, maar verrassingsinspecties zijn ook mogelijk. De inspectie omvat een openingsconferentie, een rondgang door de faciliteit, een documentbeoordeling, een afsluitende conferentie en het uitbrengen van een rapport.

Frequentie van Inspecties

De frequentie van inspecties in Egypte varieert op basis van de industrie en risiconiveaus. Werkplekken met een hoog risico, zoals de bouw en de productie, worden vaker geïnspecteerd. Andere instellingen ontvangen periodieke inspecties, die ook kunnen worden geactiveerd door klachten of ongevallen.

Vervolgacties

Werkgevers krijgen verplichte termijnen om werkplek-overtredingen te corrigeren. OSHA kan herinspecties uitvoeren om naleving te bevestigen, en het niet corrigeren van gevaren kan resulteren in boetes, sluiting van de faciliteit of juridische stappen.

Aanvullende Opmerkingen

Werknemersvertegenwoordigers hebben het recht om deel te nemen aan het inspectieproces. De basis voor werkplekinspectieprocedures is vastgelegd in de Egyptische Arbeidswet (Wet nr. 12 van 2003) en de uitvoeringsregelingen daarvan.

Arbeidsongevallen in Egypte moeten primair door werkgevers worden gemeld aan de relevante autoriteiten. Afhankelijk van de ernst van het letsel kunnen werknemers ook verplicht zijn om te rapporteren. De deadline voor het melden van een arbeidsongeval hangt over het algemeen af van de ernst van het ongeval, zoals uiteengezet in de Egyptische Sociale Verzekeringswet (Wet nr. 79 van 1975). Dodelijke ongevallen of ernstige verwondingen moeten binnen 24 uur na het incident worden gemeld, terwijl voor lichte verwondingen een langere meldingsperiode kan gelden, vaak binnen 3 dagen. Rapporten moeten doorgaans worden ingediend bij het lokale Sociale Verzekeringskantoor, de relevante arbeidsautoriteiten en de politie (vooral in gevallen van ernstige of dodelijke verwondingen).

Onderzoek naar Arbeidsongevallen

De werkgever is, in samenwerking met het Sociale Verzekeringskantoor en de relevante arbeidsautoriteiten, verantwoordelijk voor het starten van een onderzoek naar arbeidsongevallen. In gevallen van ernstige of dodelijke verwondingen wordt meestal een formele onderzoekscommissie gevormd. Deze kan bestaan uit vertegenwoordigers van de werkgever, het Sociale Verzekeringskantoor, de arbeidsautoriteiten en vakbonden (indien van toepassing). Het onderzoek heeft tot doel de oorzaak of oorzaken van het ongeval vast te stellen, of veiligheidsprotocollen zijn gevolgd en mogelijke aansprakelijkheid of nalatigheid te bepalen.

Schadeclaims voor Arbeidsongevallen

De Egyptische Sociale Verzekeringswet (Wet nr. 79 van 1975) schetst het primaire kader voor het vergoeden van arbeidsongevallen. Werknemers die op het werk gewond raken, kunnen recht hebben op verschillende vormen van compensatie. Deze omvatten vergoeding van medische behandelingskosten in verband met het letsel, compensatie voor gederfde inkomsten als het letsel de werknemer tijdelijk verhindert te werken, betalingen in het geval van een blijvende handicap die het verdienvermogen van de werknemer beïnvloedt, en compensatie voor nabestaanden in het geval van een overlijden.

De werknemer moet een claim indienen bij het Sociale Verzekeringskantoor, meestal via de werkgever. Noodzakelijke medische rapporten en ondersteunende documentatie moeten worden bijgevoegd. Het Sociale Verzekeringskantoor beoordeelt de claim en bepaalt het type en de hoogte van de te betalen compensatie.