Irak

De gezondheids- en veiligheidswetten van Irak zijn voornamelijk vastgelegd in De Arbeidswet Nr. 37 van 2015, met Hoofdstuk 13 gewijd aan gezondheids- en veiligheidsnormen voor werkplekken.

Belangrijke Bepalingen van de Iraakse Gezondheids- en Veiligheidswetten

Werkgevers in Irak zijn verantwoordelijk voor het waarborgen van een veilige en gezonde werkomgeving, het implementeren van maatregelen voor ongevallenpreventie en ziektebestrijding, het verstrekken van persoonlijke beschermingsmiddelen en het trainen van werknemers over mogelijke gevaren en veiligheidsprocedures. Ze zijn ook verplicht om veiligheidsplannen te ontwikkelen en te handhaven, werkapparatuur en machines regelmatig te inspecteren, procedures op te stellen voor het melden en onderzoeken van ongevallen, en onmiddellijke eerste hulp en medische ondersteuning te bieden.

Iraakse werknemers hebben het recht op een werkplek zonder erkende gevaren, om noodzakelijke persoonlijke beschermingsmiddelen aan te vragen en te gebruiken, en om deel te nemen aan gezondheids- en veiligheidskwesties op het werk. Ze hebben ook het recht om onveilig werk te weigeren zonder ontslag te riskeren en om een werknemerscompensatie te zoeken voor werkgerelateerde verwondingen of ziekten. Werknemers zijn verantwoordelijk voor het naleven van veiligheidsprotocollen en instructies, het veilig bedienen van machines en apparatuur, en het melden van eventuele werkplekgevaren of onveilige omstandigheden.

Specifieke Regelingen en Normen

Aanvullende regelingen en normen vullen de kernwetgeving voor gezondheid en veiligheid van Irak aan. Deze omvatten de Instructies voor Arbeidsgezondheid en Veiligheid Nr. 3/1985 Betreffende Arbeidsveiligheid, die bepalingen bevatten voor de implementatie van veiligheidsprotocollen op de werkplek, en de Volksgezondheidswet Nr. 89 van 1981 (gewijzigd door Resolutie Nr. 54 van 2001), die volksgezondheidskwesties behandelt.

Handhaving en Toezicht

Het Ministerie van Arbeid en Sociale Zaken (MOLSA) is het voornaamste orgaan voor de handhaving van gezondheids- en veiligheidsvoorschriften in Irak. MOLSA voert werkplekinspecties uit en handhaaft de wettelijke bepalingen.

Uitdagingen en Verbeterpunten

Ondanks het bestaan van gezondheids- en veiligheidswetgeving, staat Irak voor uitdagingen bij de implementatie en handhaving. Deze omvatten beperkte middelen en capaciteit binnen handhavingsinstanties, onvoldoende bewustzijn van veiligheidsvoorschriften onder werkgevers en werknemers, variërende niveaus van werkplekveiligheid tussen industrieën, en de impact van politieke en economische instabiliteit op de infrastructuur voor gezondheid en veiligheid.

Verbintenis tot Verbetering

De Iraakse regering, werknemersorganisaties en internationale instanties zoals de Internationale Arbeidsorganisatie werken samen om de gezondheids- en veiligheidsomstandigheden te verbeteren. Inspanningen richten zich op het ratificeren van aanvullende conventies, het versterken van handhavingsmechanismen, het uitbreiden van onderwijs- en bewustwordingscampagnes, en het bevorderen van een veiligheidscultuur in alle industrieën.

De normen voor arbeidsgezondheid en -veiligheid (OSH) in Irak bestrijken een breed scala aan gevaren op de werkplek en leggen de nadruk op preventieve en beschermende maatregelen. Deze normen behandelen verschillende gebieden, waaronder algemene veiligheid op de werkplek, chemische gevaren, biologische gevaren, fysieke gevaren en psychosociale gevaren.

Algemene Veiligheid op de Werkplek

Werkgevers zijn verplicht om een veilige werkomgeving te bieden die vrij is van erkende gevaren, zoals voorgeschreven door Arbeidswet nr. 37 van 2015. Dit omvat het zorgen voor voldoende ventilatie, verlichting, sanitaire voorzieningen en temperatuurregeling. Werkgevers zijn ook verplicht om noodplannen te ontwikkelen, evacuatieprocedures te oefenen en EHBO-faciliteiten te bieden. Machines en apparatuur moeten beveiligingen hebben en regelmatig worden geïnspecteerd op veilig gebruik. Werknemers hebben het recht om geïnformeerd te worden over potentiële gevaren door middel van training, etikettering en veiligheidsinformatiebladen (SDS).

Chemische Gevaren

Irak stelt waarschijnlijk richtlijnen voor voor toelaatbare blootstellingslimieten aan verschillende chemicaliën. Werkgevers moeten prioriteit geven aan technische beheersmaatregelen (substitutie, ventilatie) en administratieve beheersmaatregelen (werkpraktijken) om chemische blootstelling te minimaliseren. Persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM) worden als laatste redmiddel beschouwd. Luchtkwaliteitsbewaking kan vereist zijn voor specifieke hoog-risico chemicaliën.

Biologische Gevaren

Ziekenhuizen en klinieken hebben waarschijnlijk protocollen voor bloedoverdraagbare pathogenen, infectiebeheersing en het omgaan met medisch afval. Specifieke richtlijnen kunnen bestaan voor industrieën die blootstelling aan dierlijke producten, rioolwater of andere infectieuze materialen met zich meebrengen.

Fysieke Gevaren

Het ministerie van Arbeid en Sociale Zaken stelt waarschijnlijk blootstellingslimieten en verplicht gehoorbescherming en geluidsbewaking in lawaaierige werkomgevingen. Er kunnen voorschriften bestaan voor industrieën die röntgenstralen, radio-isotopen of andere stralingsbronnen gebruiken. Er kunnen ook aanbevelingen zijn om musculoskeletale verwondingen door handmatig tillen, repetitieve taken en ongemakkelijke houdingen te voorkomen.

Psychosociale Gevaren

Hoewel niet expliciet behandeld in de Iraakse arbeidswetgeving, hebben werkgevers een algemene plicht om een veilige en gezonde omgeving te creëren, inclusief psychologisch welzijn. Lange werktijden en baanonzekerheid kunnen belangrijke problemen zijn in Irak; formele OSH-normen voor stressmanagement zijn waarschijnlijk in ontwikkeling.

Praktijken voor Arbeidsgezondheid en -veiligheid

De praktische implementatie van deze normen in Iraakse werkplekken omvat risicobeoordeling, veiligheidscomités, training van werknemers, medische surveillance en administratie. De arbeidswet verplicht werkgevers om systematisch gevaren op de werkplek te identificeren en te beoordelen. Grotere werkplekken kunnen verplicht zijn om gezamenlijke werknemers- en managementveiligheidscomités op te richten om toezicht te houden en verbeteringen aan te bevelen. Veiligheidstraining is cruciaal voor bewustwording van gevaren, veilige werkprocedures en noodhulp, vooral in hoog-risico industrieën. Sommige industrieën kunnen periodieke gezondheidscontroles vereisen voor werknemers die aan specifieke gevaren worden blootgesteld. Bedrijven zijn verplicht om gegevens bij te houden van werkgerelateerde verwondingen, ziekten en incidenten voor analyse en preventie.

Werkplekinspecties spelen een cruciale rol bij het handhaven van een veilige en gezonde werkomgeving. Ze zijn een essentieel instrument om naleving te verifiëren, gevaren te identificeren, voorlichting te geven en bewustwording te bevorderen, en gegevens te verzamelen. Het Ministerie van Arbeid en Sociale Zaken (MOLSA), via zijn arbeidsinspecties, is de belangrijkste handhaver van deze inspecties in Irak.

Werkplekinspectieprocedures

Werkplekinspecties volgen doorgaans een systematische procedure:

1. Planning: Arbeidsinspecteurs voeren geplande inspecties uit op basis van risicoprofielen van de industrie, eerdere overtredingen of reageren op klachten van werknemers.
2. Openingsconferentie: Inspecteurs tonen hun legitimatie en leggen het doel en de reikwijdte van het bezoek uit aan de vertegenwoordiger van de werkgever.
3. Rondganginspectie: Inspecteurs maken systematisch een rondgang door de werkplek, waarbij ze werkprocessen, apparatuur, gevarenbeheersing en het gedrag van werknemers observeren. Dit kan interviews met werknemers en managers, het bekijken van veiligheidsdocumentatie en -records, en het testen of bemonsteren van gevaarlijke stoffen omvatten.
4. Sluitingsconferentie: De inspecteur geeft een samenvatting van de bevindingen, waarbij mogelijke overtredingen of verbeterpunten worden benadrukt.
5. Rapport en corrigerende maatregelen: De inspecteur stelt een formeel rapport op waarin overtredingen worden beschreven en stelt deadlines voor corrigerende maatregelen door de werkgever.

Inspectiecriteria

Inspecteurs gebruiken een uitgebreide checklist op basis van regelgeving. Veelvoorkomende aandachtsgebieden zijn onder andere orde en netheid en algemene werkplekkeveiligheid, machineafscherming en apparatuurveiligheid, chemische behandeling en opslag, elektrische veiligheid, valbeveiliging en werken op hoogte, noodvoorbereiding en beschikbaarheid van eerste hulp, ergonomische gevaren, verstrekking en gebruik van persoonlijke beschermingsmiddelen, en bewustzijn van werknemers over gevaren en veilige procedures.

Inspectiefrequentie

De frequentie van inspecties is niet voor alle werkplekken vastgelegd. Factoren die de inspectieschema's beïnvloeden zijn onder andere industrieel risico, bedrijfsomvang, eerdere naleving en klachten van werknemers.

Vervolgacties

Afhankelijk van de ernst van de geconstateerde overtredingen kunnen de volgende acties worden ondernomen:

• Uitgifte van verbeteringsberichten: Voor kleine of eerste overtredingen geven inspecteurs vaak een termijn voor corrigerende maatregelen.
• Boetes en sancties: Aanzienlijke of herhaalde overtredingen kunnen resulteren in juridische sancties.
• Werkonderbrekingen: In gevallen van direct gevaar kunnen inspecteurs een tijdelijke werkonderbreking bevelen totdat het gevaar is verholpen.
• Vervolging: In zeldzame gevallen van opzettelijke nalatigheid kunnen werkgevers strafrechtelijk worden vervolgd.

Arbeidsongevallen zijn een ernstige zaak die onmiddellijke aandacht en juiste afhandeling vereisen. Volgens Arbeidswet nr. 37 van 2015 hebben werkgevers bepaalde verantwoordelijkheden wanneer deze ongelukkige incidenten zich voordoen.

Verantwoordelijkheden van Werkgevers

Werkgevers zijn verplicht om onmiddellijk het Ministerie van Arbeid en Sociale Zaken (MOLSA) en relevante autoriteiten op de hoogte te stellen van ernstige ongevallen of sterfgevallen. Ze moeten ook een gedetailleerd logboek bijhouden van alle arbeidsongevallen en beroepsziekten, zelfs de kleine. Specifieke termijnen voor het melden van ongevallen worden waarschijnlijk gedetailleerd in de voorschriften uitgegeven door MOLSA.

Ongevalsonderzoeksproces

Hoewel een gestandaardiseerd onderzoeksproces mogelijk niet strikt is vastgelegd, omvat de algemene benadering van onderzoeken het veiligstellen van de plaats om verdere schade te voorkomen en het bieden van medische behandeling aan gewonde werknemers. Onderzoekers verzamelen en documenteren fysiek bewijs zoals foto's, de staat van de apparatuur en getuigenverklaringen. Het onderzoek heeft tot doel de directe oorzaak van het ongeval en onderliggende bijdragende factoren zoals gebrek aan training of defecte veiligheidsapparatuur te achterhalen. Informatie wordt verzameld door middel van interviews met betrokken werknemers, getuigen en veiligheidspersoneel. Het onderzoek wordt afgesloten met een formeel rapport waarin de oorzaken worden uiteengezet en corrigerende of preventieve maatregelen worden voorgesteld om herhaling te voorkomen.

Schadeclaims

Irak heeft een socialezekerheidssysteem dat voorziet in compensatie bij arbeidsongevallen en beroepsziekten. Werknemers die onder het socialezekerheidssysteem vallen, komen in principe in aanmerking voor compensatie. Dit kan medische kosten, tijdelijke arbeidsongeschiktheidsuitkeringen, permanente arbeidsongeschiktheidsuitkeringen of nabestaandenuitkeringen bij sterfgevallen omvatten. Gewonde werknemers of hun vertegenwoordigers dienen waarschijnlijk claims in via het socialezekerheidssysteem met ondersteunende documentatie. Mechanismen bestaan waarschijnlijk voor het oplossen van geschillen over schadeclaims.