Groenland, een deel van het Koninkrijk Denemarken, stelt richtlijnen voor standaardwerkuren vast via de Arbeidsovereenkomstenwet.

De wet stelt de wettelijke limiet voor werkuren binnen een specifieke tijdsperiode. De dagelijkse limiet is dat werkuren niet meer dan 8 uur binnen een periode van 24 uur mogen bedragen. De wekelijkse limiet is dat de totale werkuren niet meer dan 40 uur per week mogen bedragen. Deze beperkingen zijn ingesteld om ervoor te zorgen dat werknemers voldoende rust krijgen en niet aan buitensporige werkeisen worden blootgesteld.

Hoewel de Arbeidsovereenkomstenwet maxima vaststelt, dicteert deze geen specifieke standaardwerkweek. Er bestaat echter een gangbare praktijk. Veel werkgevers in Groenland volgen doorgaans een werkschema van 8 uur per dag van maandag tot en met vrijdag, wat resulteert in een werkweek van 37 uur. Dit komt overeen met de standaardwerkuren die in Denemarken worden gehanteerd.

De specifieke werkuren voor een werknemer zullen worden vastgelegd in hun individuele arbeidsovereenkomst, die moet voldoen aan de maximale werkurenlimieten die wettelijk zijn vastgesteld.

Er kunnen uitzonderingen zijn op de standaardwerkweek onder bepaalde omstandigheden. Sectorspecifieke overeenkomsten die worden onderhandeld tussen werkgevers en werknemersorganisaties kunnen andere werkuren vaststellen. Sommige werkgevers kunnen flexibele werkschema's aanbieden die variaties in dagelijkse of wekelijkse werkuren toestaan, zolang de maximale limieten niet worden overschreden.

In Groenland is de Arbeidsovereenkomstenwet de belangrijkste wetgeving die overwerk regelt. Echter, het verplicht geen specifieke overwerkvergoedingstarieven. In plaats daarvan worden de voorwaarden voor compensatie voor overwerk doorgaans bepaald door onderhandelingen tussen werknemers en werkgevers binnen hun arbeidsovereenkomsten, of door sectorspecifieke collectieve arbeidsovereenkomsten die worden onderhandeld tussen werkgeversorganisaties en vakbonden.

Als er geen vooraf bepaald tarief is in de arbeidsovereenkomst of een collectieve overeenkomst, is er geen wettelijke verplichting voor werkgevers om extra compensatie voor overwerk aan te bieden. De wet stelt ook beperkingen aan overwerk om het welzijn van werknemers te waarborgen. Overwerk dat meer dan 4 uur op een enkele dag overschrijdt, vereist de toestemming van de werknemer, en het totale aantal overuren mag niet meer dan 48 uur binnen een periode van zeven dagen bedragen. Werken buiten deze beperkingen of zonder toestemming van de werknemer voor dagelijks overwerk van meer dan 4 uur is een schending van de arbeidsvoorschriften.

Er kunnen uitzonderingen zijn op de overwerkbeperkingen in specifieke situaties. In onvoorziene noodsituaties kan het nodig zijn om de overwerkgrenzen te overschrijden. Werkgevers zijn echter nog steeds verplicht om de werknemersvertegenwoordigers te informeren en mogelijk compenserende rustperiodes aan te bieden. Bepaalde kritieke sectoren of situaties van openbaar belang kunnen toestaan dat de limieten worden overschreden met de juiste rechtvaardiging en naleving van eventuele vastgestelde collectieve arbeidsovereenkomsten.

Greenlands arbeidskader erkent het belang van rustperiodes en pauzes voor het welzijn van werknemers. Dit is vastgesteld door de Arbeidsovereenkomstenwet.

Elke periode van 24 uur moet volgens de Arbeidsovereenkomstenwet ten minste 11 opeenvolgende uren rust voor de werknemer bevatten. Dit zorgt voor voldoende hersteltijd tussen werkdiensten.

Er zijn beperkte uitzonderingen op de vereiste van de 11-uur rustperiode. In werkplekken met meerdere diensten kan de rustperiode worden verminderd tot 8 uur om dienstwisselingen te vergemakkelijken. Dit kan echter alleen gebeuren als het handhaven van de 11-uur rust niet haalbaar is. Bepaalde sectoren, zoals landbouw, jacht, visserij, walvisvangst of zeehondenjacht, kunnen vrijstellingen hebben die zijn vastgelegd in afzonderlijke regelingen. Werknemers moeten bij hun werkgever of de relevante autoriteiten navragen of er vrijstellingen van toepassing zijn op hun sector.

Hoewel de Arbeidsovereenkomstenwet niet expliciet specifieke pauzeduur voorschrijft, erkent het wel het concept van redelijke pauzes. De wetgeving impliceert een recht op redelijke pauzes tijdens de werkdag op basis van eerlijke werkpraktijken. De specifieke details met betrekking tot pauzeduur en frequentie worden doorgaans bepaald door individuele arbeidsovereenkomsten of sectorspecifieke overeenkomsten tussen werkgevers en werknemersorganisaties. Bij afwezigheid van duidelijke richtlijnen in de arbeidsovereenkomst of een collectieve overeenkomst, kunnen werknemers redelijke pauzearrangementen bespreken met hun werkgevers.

In Groenland richt het arbeidskader zich op nachtdiensten en weekendwerk, maar de regelgeving verschilt enigszins vergeleken met sommige andere landen. De specificaties worden vermeld in de Arbeidsovereenkomstenwet.

Voor nachtdiensten is er geen wettelijke definitie binnen de Arbeidsovereenkomstenwet. De wet schrijft geen specifieke compensatie voor nachtdiensten voor. De betaling voor nachtwerk wordt meestal bepaald door onderhandelingen of collectieve overeenkomsten. Werknemers kunnen nachtdiensttoeslagen onderhandelen binnen hun arbeidsovereenkomsten. Sectorspecifieke overeenkomsten kunnen standaard nachtdiensttarieven vaststellen. Bij afwezigheid van vooraf bepaalde tarieven is er geen wettelijke verplichting voor nachtdiensttoeslagen. Hoewel specifieke regelgeving voor nachtdiensten beperkt is, houdt Groenland zich aan algemene veiligheidsvoorschriften op de werkplek. Werkgevers moeten zorgen voor een veilige en gezonde werkomgeving, ongeacht de werktijden.

Wat betreft weekendwerk, heeft Groenland geen wettelijke standaardwerkweek. De meest voorkomende praktijk volgt echter een maandag-vrijdag schema. Net als bij nachtdiensten, schrijft de Arbeidsovereenkomstenwet geen extra betaling voor weekendwerk voor. De compensatie voor weekendwerk kan worden vastgesteld door individuele contracten of collectieve overeenkomsten. Individuele contracten kunnen weekendtoeslagen bevatten. Sectorspecifieke overeenkomsten kunnen de betalingsstructuren voor weekendwerk bepalen.

Kortom, de compensatie voor nachtdiensten en weekendwerk wordt voornamelijk bepaald door onderhandelingen of collectieve overeenkomsten. De nadruk blijft liggen op het naleven van algemene veiligheidsvoorschriften op de werkplek tijdens niet-standaard werktijden.