De Arbeidswet van de Republiek Azerbeidzjan is de belangrijkste wetgeving die gezondheid en veiligheid in Azerbeidzjan regelt. Belangrijke bepalingen met betrekking tot gezondheid en veiligheid zijn te vinden in Hoofdstukken 33-36 van de Code. De Wet op Arbeidsbescherming (1999) stelt de algemene principes en het kader vast voor het waarborgen van veilige en gezonde arbeidsomstandigheden in Azerbeidzjan. Verschillende andere wetten en voorschriften behandelen specifieke aspecten van gezondheid en veiligheid, waaronder de Wet op Industriële Veiligheid bij Gevaarlijke Industriële Faciliteiten, de Wet op Brandveiligheid en de Wet op Sanitaire-Epidemiologische Welzijn.

Belangrijke Principes van Gezondheids- en Veiligheidswetgeving

Werkgevers hebben de primaire verantwoordelijkheid om de gezondheid en veiligheid van hun werknemers te waarborgen. Dit omvat het bieden van een veilige werkplek, het uitvoeren van risicobeoordelingen, het implementeren van preventieve maatregelen, het verstrekken van training en informatie, en het bijhouden van gezondheids- en veiligheidsdossiers. Werknemers hebben recht op een veilige en gezonde werkplek, op het ontvangen van informatie en training over gevaren, op het weigeren van gevaarlijk werk, en op deelname aan gezondheids- en veiligheidskwesties. Het Ministerie van Arbeid en Sociale Bescherming van de Bevolking van Azerbeidzjan en de respectieve agentschappen zijn verantwoordelijk voor het handhaven van gezondheids- en veiligheidsvoorschriften en het bieden van begeleiding aan werkgevers en werknemers.

Specifieke Gebieden Gedekt door Gezondheids- en Veiligheidswetten

Voorschriften behandelen het ontwerp van de werkplek, de veiligheid van machines en apparatuur, brandveiligheid, elektrische veiligheid en noodvoorbereiding. Wetten regelen de omgang met, opslag, etikettering en verwijdering van gevaarlijke stoffen, evenals het gebruik van persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM). Voorschriften behandelen fysieke werkbelasting, handmatig tillen en de preventie van musculoskeletale aandoeningen. Bepalingen dekken gezondheidsbewaking, eerste hulp en de preventie van ziekten. Aanvullende voorschriften kunnen van toepassing zijn op hoogrisico-industrieën zoals de bouw, mijnbouw en olie- en gasindustrie.

Handhaving en Naleving

De arbeidsinspectie heeft de bevoegdheid om werkplekinspecties uit te voeren, overtredingen te onderzoeken en boetes en verbeteringsberichten uit te vaardigen. Werkgevers die gezondheids- en veiligheidsvoorschriften overtreden, kunnen administratieve boetes krijgen of, in ernstige gevallen, strafrechtelijk worden vervolgd.

Hoewel Azerbeidzjan een wettelijk kader heeft voor gezondheid en veiligheid, blijven er uitdagingen bestaan in de implementatie en handhaving, vooral in kleinere ondernemingen en informele sectoren. De overheid neemt stappen om de gezondheids- en veiligheidsvoorschriften te versterken, de handhaving te verbeteren en een cultuur van preventie te bevorderen.

In Azerbeidzjan wordt het kader voor Arbeidsgezondheid en -veiligheid (OHS) voornamelijk geleid door het Arbeidswetboek van de Republiek Azerbeidzjan en de Wet op Arbeidsbescherming. Deze wetgevingen definiëren de fundamentele verantwoordelijkheden van werkgevers en de rechten van werknemers met betrekking tot OHS, en bieden een uitgebreid systeem voor het beheren van veiligheid en gezondheid op de werkplek.

Veiligheidsnormen op de Werkplek

Werkgevers zijn verplicht om gevaren in verschillende categorieën te identificeren, te beoordelen en te beheersen, waaronder fysieke, chemische, biologische, ergonomische en psychosociale gevaren. Ze moeten ervoor zorgen dat machines goed zijn beveiligd, onderhouden en dat werknemers zijn getraind in het veilig gebruik ervan. Werkgevers zijn ook verplicht om passende Persoonlijke Beschermingsmiddelen (PBM) te verstrekken en het gebruik ervan te waarborgen wanneer technische maatregelen de gevaren niet voldoende kunnen elimineren. Daarnaast moeten er plannen zijn voor brand, evacuatie en eerste hulp.

Gezondheidsnormen op de Werkplek

Medische onderzoeken kunnen vereist zijn voor werknemers die aan specifieke gevaren worden blootgesteld. Werkgevers moeten maatregelen nemen om beroepsziekten te voorkomen en compensatie bieden aan getroffen werknemers. Industriële hygiëne richt zich op het beheersen van blootstellingen aan chemische, biologische en fysieke agentia op de werkplek. Het verstrekken van schoon drinkwater, toiletten en wasfaciliteiten is ook verplicht.

OHS Managementsystemen

Risicobeoordeling is de hoeksteen van OHS-management. Werkgevers moeten systematisch werkplekgevaren en -risico's identificeren, analyseren en prioriteren. Ze moeten beheersmaatregelen implementeren volgens de hiërarchie van beheersing: eliminatie, substitutie, technische beheersmaatregelen, administratieve beheersmaatregelen en persoonlijke beschermingsmiddelen. Werknemers moeten OHS-training krijgen die relevant is voor hun taken en de aanwezige gevaren. Overleg en deelname van werknemers aan OHS-zaken wordt aangemoedigd om de veiligheidscultuur en besluitvorming te verbeteren. Incidentrapportage en onderzoek zijn essentieel voor het identificeren van de oorzaken en het voorkomen van toekomstige ongevallen.

Werkplekinspecties zijn cruciaal voor het handhaven van veilige en gezonde arbeidsomstandigheden in Azerbeidzjan. Ze dienen als een proactieve maatregel om potentiële gevaren te identificeren en te corrigeren, waardoor het welzijn van werknemers wordt beschermd en ongevallen worden voorkomen. Regelmatige inspecties bevorderen ook de naleving van arbeidswetten en -normen.

Betrokken Autoriteiten

Het Ministerie van Arbeid en Sociale Bescherming van de Bevolking is de primaire autoriteit die verantwoordelijk is voor arbeidskwesties en arbeidsveiligheid en gezondheid (OSH) in Azerbeidzjan. De Staatsarbeidsinspectiedienst, een handhavingsorgaan onder het Ministerie, is belast met het uitvoeren van werkplekinspecties.

Inspectieprocedures

Het inspectieproces omvat verschillende stappen:

1. Planning en Planning: De Staatsarbeidsinspectiedienst stelt inspectieplannen op op basis van factoren zoals gevaarniveaus, ongevalsgeschiedenis en nalevingsrecords.
2. Kennisgeving: Werkgevers krijgen over het algemeen vooraf kennisgeving van inspecties, behalve in gevallen van direct gevaar of klachten.
3. Openingsconferentie: Inspecteurs houden een openingsvergadering met vertegenwoordigers van de werkgever om het doel en de reikwijdte van de inspectie uit te leggen.
4. Rondgang Inspectie: Inspecteurs onderzoeken de werkplek, identificeren gevaren, nalevingsproblemen en potentiële risico's.
5. Documentencontrole: Inspecteurs controleren OSH-registraties, vergunningen, trainingslogboeken en andere relevante documentatie.
6. Interviews: Inspecteurs kunnen werknemers en managers interviewen om verdere informatie te verzamelen.
7. Sluitingsconferentie: Inspecteurs presenteren hun bevindingen en bespreken noodzakelijke corrigerende maatregelen.
8. Inspectierapport: Er wordt een formeel rapport uitgebracht waarin overtredingen, aanbevelingen en deadlines voor corrigerende maatregelen worden uiteengezet.

Inspectiecriteria

Werkplekinspecties in Azerbeidzjan bestrijken een breed scala aan OSH-aspecten, waaronder algemene arbeidsomstandigheden, veiligheid van machines en apparatuur, gevaarlijke stoffen, brandveiligheid en noodvoorbereiding, elektrische veiligheid, ergonomie, eerste hulp en medische voorzieningen, en OSH-managementsystemen.

Inspectiefrequentie

De frequentie van werkplekinspecties in Azerbeidzjan varieert op basis van risiconiveaus. Werkplekken met een hoog risico worden vaker geïnspecteerd, terwijl werkplekken met een gemiddeld en laag risico minder vaak worden geïnspecteerd. Klachten, ongevallen of significante veranderingen in werkprocessen kunnen ook aanleiding geven tot extra inspecties.

Opvolgacties

Werkgevers zijn verplicht om geïdentificeerde overtredingen binnen de gespecificeerde deadlines aan te pakken. Inspecteurs kunnen vervolginspecties uitvoeren om te verifiëren dat corrigerende maatregelen zijn geïmplementeerd. Het niet naleven van OSH-voorschriften kan resulteren in boetes, administratieve straffen of zelfs werkonderbreking in ernstige gevallen.

Arbeidsongevallen zijn een ernstige zaak die onmiddellijke aandacht en correcte rapportage vereisen. In de Republiek Azerbeidzjan zijn werkgevers volgens het Arbeidswetboek verplicht om ernstige arbeidsongevallen zonder vertraging te melden. Het rapport moet worden ingediend bij de Staatsarbeidsinspectiedienst, relevante wetshandhavingsinstanties (als criminele activiteiten worden vermoed) en vakbonden (indien van toepassing).

Rapportageprotocollen

Werkgevers hebben een termijn van drie dagen om een gedetailleerd schriftelijk rapport in te dienen bij de verzekeringsmaatschappij die het ongeval dekt. Dit rapport moet de datum, tijd en locatie van het ongeval bevatten, een gedetailleerde beschrijving van de gebeurtenissen en omstandigheden, namen en persoonlijke informatie van gewonde werknemers, de aard en omvang van de verwondingen, getuigenverklaringen (indien beschikbaar) en onmiddellijk genomen corrigerende maatregelen.

Onderzoek naar Arbeidsongevallen

De werkgever is primair verantwoordelijk voor het onderzoeken van arbeidsongevallen. De Staatsarbeidsinspectiedienst speelt een toezichthoudende rol en voert onderzoeken uit in gevallen van ernstige of dodelijke ongevallen. De werkgever vormt doorgaans een onderzoekscommissie bestaande uit specialisten op het gebied van arbeidsveiligheid en gezondheid (OSH), vertegenwoordigers van de werkgever en vertegenwoordigers van de vakbond (indien van toepassing).

Het onderzoeksproces omvat het veiligstellen van de plaats om bewijsmateriaal te bewaren, het verzamelen van informatie door documenten te bekijken, getuigen te interviewen, apparatuur te inspecteren, de onderliggende oorzaken van het ongeval te identificeren en het ontwikkelen van corrigerende en preventieve maatregelen. Een formeel rapport vat de bevindingen van het onderzoek, de hoofdoorzaken en aanbevelingen samen.

Compensatie voor Ongevallen en Verwondingen

Azerbeidzjaanse werkgevers zijn verplicht om een verplichte verzekering af te sluiten voor werkgerelateerde verwondingen en beroepsziekten. De soorten compensatie omvatten dekking van medische kosten, loonsvervanging tijdens de herstelperiode, betalingen als de verwonding resulteert in langdurige invaliditeit, en compensatie aan de nabestaanden van de overleden werknemer.

De gewonde werknemer (of hun nabestaanden) dient een claim in bij de verzekeringsmaatschappij, die vervolgens de claim beoordeelt, onderzoekt en het compensatiebedrag bepaalt.