In Sao Tome en Principe worden de regels met betrekking tot standaardwerkuren uiteengezet in twee belangrijke juridische referenties:

• De Arbeidswet: Deze stelt het algemene kader vast voor werknemersrechten en werkgeversverplichtingen. Hoewel er geen specifiek artikel is dat direct de standaardwerkuren vermeldt, kunnen relevante inzichten worden gevonden in Artikel 12 met betrekking tot reguliere werkperioden.
• Collectieve Overeenkomsten: Deze worden onderhandeld tussen werkgevers en werknemersvakbonden en kunnen specifieke werkuren vaststellen die kunnen afwijken van de algemene richtlijnen.

Op basis van deze referenties zijn de standaardwerkuren als volgt:

• Maximale Werkweek: De gemiddelde werkperiode mag niet meer dan 45 uur per week bedragen. Dit impliceert een maximum van 9 uur per dag als de werkweek gelijkmatig over vijf dagen wordt verdeeld.
• Standaard Werkweek: Er lijkt enige discrepantie te zijn over het exacte aantal uren dat een standaardwerkweek vormt. Sommige bronnen noemen een werkweek van 40 uur, verdeeld over vijf werkdagen.

Het is belangrijk op te merken dat collectieve overeenkomsten andere werkuren kunnen vaststellen binnen de wettelijke grenzen die zijn vastgesteld door de Arbeidswet.

In Sao Tome en Principe zijn er specifieke regels met betrekking tot overwerk, inclusief wanneer het is toegestaan en hoe werknemers worden gecompenseerd.

Overwerk is toegestaan in twee hoofdscenario's:

• Onverwachte Werkdruk: Werkgevers kunnen overwerk aanvragen bij onverwachte toename van de werkdruk die het inhuren van extra tijdelijk of vast personeel niet rechtvaardigt.
• Noodsituaties: Overwerk is ook toegestaan in gevallen van overmacht of situaties waarin het essentieel is om aanzienlijke schade aan het bedrijf te voorkomen of te herstellen.

De wet schrijft specifieke compensatietarieven voor overwerk voor:

• Eerste Uur: Werknemers moeten 125% van hun reguliere loon betaald krijgen voor het eerste uur overwerk.
• Volgende Uren: Alle volgende uren of fracties van overuren moeten worden gecompenseerd tegen een tarief van 150% van het reguliere loon.

Het is belangrijk om te onthouden dat de handhaving van arbeidswetten, inclusief die met betrekking tot overwerk, zwak kan zijn in Sao Tome en Principe. Dit betekent dat het cruciaal is voor werknemers om op de hoogte te zijn van hun rechten en voor werkgevers om zich aan de wettelijke vereisten te houden. Voor de meest actuele informatie en een volledig begrip wordt aanbevolen om rechtstreeks contact op te nemen met het Ministerie van Arbeid van Sao Tome en Principe.

In Sao Tomé en Principe schrijft de arbeidswet rustperiodes en pauzes voor werknemers voor. Werknemers hebben recht op een dagelijkse rustpauze van minimaal één uur en maximaal twee uur. Het doel van deze pauze is om vermoeidheid te voorkomen en het welzijn van de werknemer tijdens de werkdag te waarborgen. De planning van de pauze moet zodanig zijn dat werknemers niet meer dan vijf opeenvolgende uren werken.

In São Tomé en Príncipe biedt het kader van de arbeidswetgeving algemene richtlijnen voor nacht- en weekendwerk.

Voor nachtwerk is er geen universeel gedefinieerde tijdsperiode. Echter, Arbeidswet nr. 10/2006 staat bedrijven en werknemers toe om hun eigen definitie vast te stellen via collectieve arbeidsovereenkomsten. Werkgevers mogen geen nachtwerk toewijzen aan zwangere vrouwen of werknemers jonger dan 18 jaar. Nachtwerk rechtvaardigt doorgaans een loonpremie, waarbij de specifieke details van het premiebedrag onderwerp zijn van onderhandelingen binnen collectieve arbeidsovereenkomsten.

Wat betreft weekendwerk, is dit toegestaan onder uitzonderlijke omstandigheden of wanneer de aard van het werk dit vereist. Werkgevers moeten vooraf toestemming verkrijgen van de Arbeidsinspectie voor dergelijke regelingen. Werknemers die weekendwerk verrichten, hebben recht op compenserende rusttijd of een premie op hun loon, zoals bepaald door collectieve arbeidsovereenkomsten.