In Réunion is er geen wettelijk minimum of maximum aantal werkuren vastgesteld voor alle sectoren. De werkweek wordt doorgaans bepaald door collectieve overeenkomsten die worden onderhandeld tussen vakbonden en werkgeversorganisaties binnen specifieke industrieën. Deze overeenkomsten beschrijven vaak de standaard werkweek en dagelijkse werkuren.

De standaard werkweek in Réunion ligt over het algemeen tussen de 35 en 40 uur, met enkele variaties afhankelijk van de industrie en de collectieve overeenkomst. Dagelijkse werkuren worden ook bepaald door collectieve overeenkomsten en variëren meestal van 7 tot 8 uur.

De Arbeidswet (Code du travail) stelt het algemene juridische kader vast voor werkuren in Frankrijk, dat van toepassing is op Réunion als overzees departement. De Arbeidswet benadrukt dat dagelijkse werkuren niet meer dan 10 uur mogen bedragen, behalve in speciale omstandigheden met voorafgaande toestemming.

Hoewel de Arbeidswet deze algemene richtlijnen biedt, hebben sectorspecifieke collectieve overeenkomsten voorrang bij het definiëren van standaard werkuren in Réunion. Voor meer details en sectorspecifieke regelgeving wordt aanbevolen om contact op te nemen met de officiële instantie die verantwoordelijk is voor arbeidsreguleringen in Réunion.

Franse arbeidswetgeving en specifieke regelingen op Réunion bepalen de regels en compensatie voor overwerk. De Franse Arbeidswet (Code du travail) vormt de basis voor de regelgeving omtrent overwerk. Ministeriële besluiten en overeenkomsten (accords collectifs) die door bedrijfstakken op Réunion zijn vastgesteld, kunnen de specificaties voor overwerk voor bepaalde beroepen verder definiëren.

Al het werk dat buiten het reguliere werkschema valt zoals gedefinieerd in de arbeidsovereenkomst, wordt beschouwd als overwerk. Dit omvat dagelijks overwerk, dat zijn uren die de dagelijkse werktijd zoals vastgelegd in de overeenkomst overschrijden, en wekelijks overwerk, dat zijn uren die de wettelijke wekelijkse werktijdlimiet overschrijden.

Werkgevers hebben toestemming van de werknemer nodig voordat ze overwerk kunnen invoeren. Uitzonderingen bestaan voor noodgevallen of specifieke situaties die in de arbeidsovereenkomst of collectieve overeenkomsten zijn vastgelegd.

Er zijn twee hoofdmanieren waarop overwerk wordt gecompenseerd. De eerste is via een verhoogd loon, waarbij overuren doorgaans worden betaald tegen een tarief van 1,25 keer het reguliere uurloon. Dit tarief stijgt naar 1,5 keer het reguliere loon voor overwerk op zondagen en feestdagen. De tweede is via rusttijd, waarbij werknemers kunnen kiezen voor compenserende rusttijd in plaats van verhoogd loon. De hoeveelheid toegekende rusttijd is gelijk aan het aantal gewerkte overuren.

Collectieve overeenkomsten in sommige sectoren kunnen andere tarieven voor overwerkcompensatie definiëren of extra voordelen voor overwerk bieden.

Er zijn ook maximale limieten voor overwerk. Dagelijks overwerk is over het algemeen beperkt tot 10 uur, met uitzonderingen toegestaan onder specifieke omstandigheden. Wekelijks overwerk mag niet meer dan 48 uur bedragen (inclusief reguliere werkuren) over een periode van vier maanden.

Werkgevers zijn verplicht een registratie bij te houden van alle gewerkte overuren door elke werknemer. Dit register moet gemakkelijk toegankelijk zijn voor inzage door de werknemer.

In Réunion, een Frans overzees departement, zijn de arbeidswetten met betrekking tot rustperiodes en pauzes voor werknemers in overeenstemming met de Franse arbeidswetten.

Dagelijkse Rustperiodes

Werknemers hebben recht op een minimale dagelijkse rustperiode van 11 opeenvolgende uren tussen het einde van de ene werkdag en het begin van de volgende.

Pauzes

Alle werknemers hebben recht op pauzes tijdens hun werkdag. De minimale duur van de pauze is afhankelijk van het dagelijkse werkschema:

• Voor een werkdag van 6 uur of minder is er geen verplichte pauze vereist.
• Voor een werkdag van meer dan 6 uur is een minimale pauze van 20 minuten vereist.

Pauzes worden niet beschouwd als werkuren en moeten in gedeelten gedurende de werkdag worden genomen. Werkgevers en werknemers kunnen de specifieke timing van de pauzes binnen deze richtlijnen onderhandelen.

Het is belangrijk op te merken dat dit minimumvereisten zijn. Collectieve arbeidsovereenkomsten of bedrijfsbeleid kunnen voorzien in langere rustperiodes of pauzes.

Franse arbeidswetgeving, die ook van toepassing is op Réunion, een Frans overzees departement, vormt de basis voor de regelgeving met betrekking tot nacht- en weekendwerk. Er zijn echter aanvullende lokale wetgevingen die deze regels verder specificeren.

Nachtwerk wordt doorgaans gedefinieerd als werk dat wordt verricht tussen 21.00 uur en 06.00 uur, tenzij anders bepaald door een collectieve overeenkomst. Er zijn beperkingen op het aantal nachturen dat een werknemer mag werken, met een gemiddelde van 8 nachturen per week over een periode van twaalf weken.

Er zijn bepaalde waarborgen die van toepassing zijn op nachtwerk. Voordat een werknemer wordt toegewezen aan nachtwerk, is een medisch onderzoek verplicht. Nachtwerkers hebben recht op langere rustperiodes in vergelijking met dagwerkers. Bovendien rechtvaardigt nachtwerk meestal een hogere vergoeding door middel van loontoeslagen of verkorte werktijden.

Weekendwerk verwijst over het algemeen naar werk dat wordt verricht op zaterdagen, zondagen en feestdagen. Hoewel weekendwerk niet volledig verboden is, vereist het specifieke procedures. Weekendwerk vereist over het algemeen de voorafgaande toestemming van de werknemer. Het moet worden gecompenseerd door extra loon of compenserende rusttijd. Collectieve overeenkomsten kunnen specifieke regels vaststellen voor weekendwerk binnen hun sector.