Inzicht in de classificaties van vrijgestelde en niet-vrijgestelde werknemers (2025-update)

Belangrijke inzichten:

• 1. Niet-vrijgestelde werknemers verdienen meestal minder dan $684 per week en komen in aanmerking voor overwerkvergoeding.
• 2. Vrijgestelde werknemers ontvangen hun vergoeding wekelijks, ongeacht de hoeveelheid werk en uren die ze hebben gemaakt. Niet-vrijgestelde werknemers worden per uur betaald, meestal tegen een lager tarief.
• 3. Het niveau van autonomie van de werknemer kan een verschil maken bij het classificeren als vrijgesteld of niet-vrijgesteld. Het is belangrijk om te begrijpen onder welke taken de werkzaamheden van de werknemer vallen voor een juiste classificatie.

Wanneer je werknemers werft voor je bedrijf, is een van de belangrijkste beslissingen hoe je je werknemers zal classificeren. Een van de meest verwarrende dilemma’s is de keuze tussen een vrijgestelde vs. niet-vrijgestelde werknemer.

Onder de federale Fair Labor Standards Act (FLSA) begint het verschil tussen de twee bij hun wekelijkse salaris. Er zijn echter nog enkele nuances waar je je bewust van moet zijn bij het classificeren van je werknemers.

Wat is een niet-vrijgestelde werknemer?

Niet-vrijgestelde werknemers zijn arbeiders die een ander soort rechten hebben dan je reguliere werknemers. Niet-vrijgestelde werknemers zijn typisch uurloonmedewerkers die volgens de federale wet minder dan $684 per week verdienen. De grens kan variëren afhankelijk van de staat, maar gewoonlijk verdienen ze minder dan dat bedrag.

Niet-vrijgestelde werknemers hebben ook recht op overwerkvergoeding. Ze kunnen ook geen bestuurs-, administratieve of professionele functies bekleden.

Wat betreft overwerkvergoeding, hebben niet-vrijgestelde werknemers recht op een overwerktarief van 1,5 keer het uurloon.

Er is echter nog een andere onderscheidingsmaatstaf om vrijgestelde en niet-vrijgestelde werknemers te onderscheiden. Die ligt in het niveau van supervisie dat deze werknemers nodig hebben.

Niet-vrijgestelde werknemers worden direct supervisie gegeven door hogere functies die de werkdruk bepalen. Deze werknemers hebben meestal geen inspraak in managementbesluiten. Daarom worden productiemedewerkers vaak aangehaald als voorbeeld van niet-vrijgestelde werknemers.

Andere voorbeelden hiervan zijn bouwvakkers, onderhouds- en andere handarbeiders. Niet-vrijgestelde werknemers domineren sectoren die repetitieve taken of fysiek werk vereisen.

Afgezien van het financiële aspect, heeft de FLSA ook andere vereisten die werknemers vrijstellen van overwerk. Niet-vrijgestelde werknemers kunnen niet worden aangeduid als “bona fide executive, administrative, professional, en outside sales employees.” Dit geldt niet voor leraren, academisch personeel en computerwerkers.

Wat is een vrijgestelde werknemer?

In vergelijking met niet-vrijgestelde werknemers, verdienen vrijgestelde werknemers meer per uur. Ze voldoen niet aan de eisen voor minimumloon en overwerkvergoeding. In plaats daarvan ontvangen de vrijgestelde werknemers een salaris. Ze hebben geen recht op overcompensatie, zelfs als ze meer dan 40 uur per week werken.

In tegenstelling tot niet-vrijgestelde werknemers, kunnen vrijgestelde werknemers managementposities bekleden binnen het bedrijf.

Moet je werknemers classificeren als vrijgesteld of niet-vrijgesteld?

Nu je het verschil tussen vrijgestelde en niet-vrijgestelde werknemers kent, zou het begrijpen hoe je ze moet classificeren gemakkelijker moeten zijn. Hier zijn een paar regels om te volgen:

1. Salarisniveau

Elk werknemer dat onder de bepaalde drempel in jouw staat verdient, wordt als niet-vrijgesteld beschouwd.

2. Salarisbasis

Een vrijgestelde werknemer ontvangt een gegarandeerd minimaal salaris, ongeacht de gewerkte uren.

3. Taken

Niet-vrijgestelde werknemers hebben doorgaans supervisie nodig. Ze hebben geen inspraak in hun werklast.

De eerste twee onderdelen van deze test zijn vrij eenvoudig te begrijpen. De derde kan echter moeilijk zijn en zorgt er vaak voor dat bedrijven verkeerd classificeren.

Er zijn drie meest voorkomende classificaties van werknemers die vrijgesteld zijn van overwerkvergoeding. Om te verzekeren dat je werknemers vrijgesteld zijn, moeten ze aan alle onderstaande criteria voldoen.

1. Executive vrijstelling

Werknemers die vrijgesteld zijn van overwerkvergoedingen onder de executive vrijstelling, moeten:

• Een primaire taak hebben in het management van een afdeling of het bedrijf zelf.

• Minimaal twee of meer voltijdse werknemers of het equivalente daarvan superviseren.

• De bevoegdheid hebben om andere werknemers aan te nemen of te ontslaan.

2. Lerenden professionele vrijstelling

Deze vrijstelling vereist dat werknemers:

• Werk verrichten dat gevorderde kennis vereist. Dit wordt onder de FLSA gedefinieerd als voornamelijk intellectueel werk. Het omvat consistent gebruik van oordeel en discretie.

• Werken in een wetenschap- of leergebied.

• Een gevorderde diploma bezitten.

3. Administratieve vrijstelling

De meest verwarrende van de drie is de administratieve vrijstelling. Onder deze vrijstelling moeten werknemers:

• Bevoegdheid hebben over besluitvorming.

• Kantoorklussen of niet-handarbeidswerk uitvoeren dat gerelateerd is aan het management of de bedrijfsvoering van de werkgever.

Het is gemakkelijk om deze taal te verwarren, daarom is deze vrijstelling de belangrijkste oorzaak van de meeste verkeerde classificaties. Voorbeelden van administratieve functies die onder de vrijstelling vallen, zijn HR-medewerkers, payroll en financiën. Boekhouding en belastingen, marketing en reclame, en public relations zijn andere goede voorbeelden.

Is het beter om een niet-vrijgestelde werknemer te zijn?

De belangrijkste reden waarom werknemers de rol van niet-vrijgestelde werknemer accepteren, is hun werk-privébalans. Overwerk speelt een belangrijke rol in de status van niet-vrijgesteld. Vrijgestelde werknemers hebben geen recht op overwerkvergoeding. Ze werken meestal tegen een vast uurloon.

Degenen die de voorkeur geven aan lange werkuren en gecompenseerd willen worden voor die uren, kiezen vaak voor de rol van niet-vrijgestelde werknemer. Het uurloon kan lager zijn, en hun aanwezigheid is de belangrijkste vereiste om dat te verdienen. Bovendien worden niet-vrijgestelde werknemers doorgaans beter beschermd door de FLSA dan vrijgestelde werknemers.

Vrijgestelde werknemers ontvangen hun salaris aan het eind van de week, ongeacht de gewerkte uren. Bijvoorbeeld, een vrijgestelde werknemer op een bouwplaats krijgt zijn salaris uitbetaald, zelfs als onvoorziene omstandigheden de site hebben gesloten voor die week. Niet-vrijgestelde werknemers in deze situatie komen niet in aanmerking voor betaling, omdat ze geen uren hebben geregistreerd.

Een andere onderscheidende factor is de ervaring en kennis die vereist zijn. Dit verschilt aanzienlijk voor vrijgestelde en niet-vrijgestelde werknemers. Niet-vrijgestelde werknemers vinden waarschijnlijk makkelijker banen. Deze functies zijn vaak instapniveau qua ervaring en kennis. Helaas kan dit ook de kansen op carrièreontwikkeling beperken.

Wat zowel vrijgestelde als niet-vrijgestelde werknemers gemeen hebben, is dat beiden recht hebben op overheidsarbeidsvoordelen. Deze omvatten sociale zekerheidsuitkeringen na pensionering. Er is ook de mogelijkheid om wekelijks werkloosheidsuitkeringen te ontvangen als ze hun baan verliezen.

Echter, vrijgestelde werknemers krijgen meestal meer voordelen en perks van hun werkgevers. Betaald verlof is ook een belangrijke factor, en dat wordt niet aangeboden aan niet-vrijgestelde werknemers.

De ernst van de classificatie van werknemers

Het is belangrijk om je werknemers correct te classificeren. De werkgever loopt een serieus risico als ze hun werknemers verkeerd classificeren. Ze kunnen geconfronteerd worden met jaren aan onbetaalde lonen of overwerk. Ze kunnen ook statutaire boetes krijgen, en in het ergste geval, advocaatkosten.

Misclassificatie is een van de meest voorkomende redenen voor rechtszaken tegen werkgevers. Zowel kleine als middelgrote bedrijven hebben aanzienlijke bedragen moeten betalen vanwege verkeerde classificatie. Zorg dat je goed begrijpt hoe je je werknemers vrijgesteld of niet-vrijgesteld moet classificeren om kostbare repercussies te voorkomen.

FAQ:

Wat zijn de drie factoren om vrijgesteld of niet-vrijgesteld te bepalen?

Drie factoren die worden gebruikt om te bepalen of een werknemer vrijgesteld of niet-vrijgesteld is, zijn salarisniveau, salarisbasis en taken. Niet-vrijgestelde werknemers verdienen minder dan $684 per week. Vrijgestelde werknemers ontvangen een salaris aan het eind van de week, ongeacht de gewerkte uren. Niet-vrijgestelde werknemers registreren meestal uren. Ten slotte hebben niet-vrijgestelde werknemers supervisie nodig, terwijl vrijgestelde werknemers managers kunnen zijn.

Wat betekent het om niet vrijgesteld te zijn?

Een niet-vrijgestelde werknemer is een uurloonmedewerker die volgens de federale wet minder dan $684 per week verdient. Deze werknemers hebben recht op overwerkvergoeding en kunnen geen leidinggevende functies bekleden in het bedrijf. Een voorbeeld dat vaak wordt gebruikt om niet-vrijgestelde werknemers uit te leggen, zijn productiemedewerkers met lijnarbeid.

Wat zijn de nadelen van het zijn van een niet-vrijgestelde werknemer?

De meest voorkomende nadelen van het zijn van een niet-vrijgestelde werknemer zijn meestal lagere tarieven vergeleken met vrijgestelde werknemers. Niet-vrijgestelde rollen vereisen doorgaans minder ervaring en kennis, maar kunnen de carrièremogelijkheden beperken.