Inzicht in de classificaties van vrijgestelde en niet-vrijgestelde werknemers (2025-update)

Belangrijkste inzichten:

• 1. Niet-vrijgestelde werknemers verdienen doorgaans minder dan $684 per week en komen in aanmerking voor overwerkvergoeding.
• 2. Vrijgestelde werknemers ontvangen hun vergoeding elke week, ongeacht de hoeveelheid werk en uren die ze hebben gemaakt. Niet-vrijgestelde werknemers worden per uur betaald, meestal tegen een lager tarief.
• 3. Het niveau van autonomie van de werknemer kan een verschil maken bij het classificeren als vrijgesteld of niet-vrijgesteld. Het is belangrijk om te begrijpen waar de taken die de werknemer uitvoert onder vallen voor een juiste classificatie.

Bij het aannemen van werknemers voor uw bedrijf, is een van de belangrijkste beslissingen hoe u uw werknemers zult classificeren. Een van de meest verwarrende dilemma’s is tussen een vrijgestelde en een niet-vrijgestelde werknemer.

Onder de federale Fair Labor Standards Act (FLSA) begint het verschil tussen de twee met hun wekelijkse salaris. Er zijn echter een paar aanvullende nuances waarmee u rekening moet houden bij het classificeren van uw werknemers.

Wat is een niet-vrijgestelde werknemer?

Niet-vrijgestelde werknemers zijn arbeiders die een andere set rechten hebben dan uw gewone werknemers. Niet-vrijgestelde werknemers worden meestal per uur betaald en verdienen minder dan $684 per week volgens de federale wet. Het limiet kan variëren afhankelijk van de staat, maar ze verdienen doorgaans minder dan dat bedrag.

Niet-vrijgestelde werknemers hebben ook recht op overwerkvergoeding. Ze kunnen ook geen leidinggevende, administratieve of professionele functies bekleden.

Wat betreft overwerkvergoeding, hebben niet-vrijgestelde werknemers recht op een overwerktarief van 1,5 keer het uurloon.

Er is echter nog een onderscheid dat wordt gebruikt om vrijgestelde en niet-vrijgestelde werknemers te onderscheiden. Het ligt in het niveau van supervisie dat deze werknemers nodig hebben.

Niet-vrijgestelde werknemers worden direct supervised door hogere rang werknemers die de werkdruk bepalen. Deze werknemers hebben doorgaans geen zeggenschap over managementbeslissingen. Dit is waarom assemblagelijnmedewerkers vaak worden gebruikt als voorbeeld van niet-vrijgestelde werknemers.

Andere voorbeelden zijn bouwvakkers, onderhoudsmedewerkers en andere handarbeiders. Niet-vrijgestelde werknemers domineren sectoren die repetitieve taken of lichamelijk werk vereisen.

Naast de financiële kant, heeft de FLSA andere vereisten waardoor werknemers vrijgesteld kunnen worden van overwerk. Niet-vrijgestelde werknemers kunnen niet worden "bona fide executive, administrative, professional, and outside sales employees.” Dit geldt niet voor docenten, academisch personeel en computerwerkers.

Wat is een vrijgestelde werknemer?

In vergelijking met niet-vrijgestelde werknemers verdienen vrijgestelde werknemers meer per uur. Ze voldoen niet aan de vereisten voor minimumloon en overwerkvergoeding. In plaats daarvan ontvangen de vrijgestelde werknemers een salaris. Ze hebben geen recht op overwerk, zelfs als ze meer dan 40 uur per week werken.

In tegenstelling tot niet-vrijgestelde werknemers kunnen vrijgestelde werknemers leidinggevende functies in het bedrijf bekleden.

Moet u werknemers classificeren als vrijgesteld of niet-vrijgesteld?

Nu u het verschil tussen vrijgestelde en niet-vrijgestelde werknemers kent, zou het begrijpen van hoe ze te classificeren makkelijker moeten zijn. Hier zijn een paar regels om te volgen:

1. Salarisniveau

Elke werknemer die onder de bepaalde drempel in uw staat verdient, wordt als niet-vrijgesteld beschouwd.

2. Salarisbasis

Een vrijgestelde werknemer ontvangt een gegarandeerd minimumloon, ongeacht de gewerkte uren.

3. Taken

Niet-vrijgestelde werknemers vereisen gewoonlijk supervisie. Ze hebben geen management zeggenschap over hun werklast.

De eerste twee onderdelen van deze test zijn vrij eenvoudig te begrijpen. De derde kan echter tricky zijn en zorgt ervoor dat veel bedrijven hun werknemers fout classificeren.

Er zijn drie meest voorkomende classificaties van werknemers die vrijgesteld zijn van overwerkvergoeding. Om ervoor te zorgen dat uw werknemers vrijgesteld zijn, moeten zij aan alle volgende criteria voldoen.

1. Executive vrijstelling

Werknemers die vrijgesteld zijn van overwerk onder de executive vrijstelling moeten:

• Een primaire taak hebben van het managen van een afdeling van een bedrijf of het bedrijf zelf.

• Minimaal twee of meer voltijd werknemers of het equivalent hiervan superviseren.

• De bevoegdheid hebben om andere werknemers aan te nemen of te ontslaan.

2. Gevorderde professionele vrijstelling

Deze vrijstelling vereist dat werknemers:

• Werk uitvoeren dat geavanceerde kennis vereist. Dit wordt onder FLSA gedefinieerd als voornamelijk intellectueel werk. Het omvat consistent gebruik van oordeel en discretie.

• Werken in een studie- of wetenschapsveld.

• Een gevorderde graad hebben.

3. Administratieve vrijstelling

De meest verwarrende van de drie is de administratieve vrijstelling. Onder deze vrijstelling moeten deze werknemers:

• Een besluitvormingsbevoegdheid hebben.

• Kantoorwerk of niet-manueel werk uitvoeren dat gerelateerd is aan het management of de bedrijfsvoering van de werkgever.

Het is gemakkelijk om deze taal te verwarren, daarom is deze vrijstelling de belangrijkste oorzaak van de meeste misclassificaties. Enkele voorbeelden van administratieve functies die onder de vrijstelling vallen, zijn werknemers in personeelszaken, loonadministratie en financiën. Boekhouding, belasting, marketing en reclame, en public relations zijn andere goede voorbeelden.

Is het beter om een niet-vrijgestelde werknemer te zijn?

De belangrijkste reden dat werknemers de rol van niet-vrijgestelde werknemer aannemen, is vanwege hun werk-levenbalansvoorkeuren. Overwerk speelt een belangrijke rol bij de niet-vrijgestelde status. Vrijgestelde werknemers hebben geen recht op overwerkvergoeding. Gewoonlijk verdienen vrijgestelde werknemers veel per uur.

Degenen die de voorkeur geven aan lange werktijden en daarvoor gecompenseerd worden, kiezen vaak voor de rol van niet-vrijgestelde werknemer. Het uurloon kan lager zijn, en hun aanwezigheid is de belangrijkste voorwaarde om het te verdienen. Bovendien worden niet-vrijgestelde werknemers doorgaans beter beschermd door de FLSA dan vrijgestelde werknemers.

Vrijgestelde werknemers krijgen hun salaris aan het einde van de week, ongeacht de uren die ze gewerkt hebben. Bijvoorbeeld, een vrijgestelde werknemer op een bouwplaats ontvangt zijn salaris, zelfs als onvoorziene omstandigheden de site voor die week hebben gesloten. Niet-vrijgestelde werknemers in deze situatie komen niet in aanmerking voor betaling, omdat ze geen uren hebben geregistreerd.

Een ander verschil ligt in de ervaring en kennis die vereist is. Dit verschilt aanzienlijk tussen vrijgestelde en niet-vrijgestelde werknemers. Niet-vrijgestelde werknemers zullen waarschijnlijk sneller vacatures vinden. Deze functies zijn vaak instapniveau qua ervaring en kennis. Helaas kunnen deze ook de carrièremogelijkheden beperken.

Wat beide typen werknemers gemeen hebben, is dat ze allebei in aanmerking komen voor overheidsarbeidsvoordelen. Deze omvatten sociale zekerheidsuitkeringen na pensionering. Er is ook recht op wekelijkse werkloosheidsuitkeringen als ze hun baan verliezen.

Echter, vrijgestelde werknemers krijgen meestal meer voordelen en extra’s van hun werkgevers. Betaalde vrije dagen zijn ook een belangrijke factor, en dat is iets waar niet-vrijgestelde werknemers niet van profiteren.

De ernst van werknemerclassificatie

Het is belangrijk om uw werknemers correct te classificeren. De werkgever loopt het risico op serieuze aansprakelijkheid als hij werknemers verkeerd classificeert. Ze kunnen geconfronteerd worden met jaren onbetaald loon of overwerk. Ook kunnen er wettelijke boetes en, in het ergste geval, advocaatkosten ontstaan.

Misclassificatie is een van de meest voorkomende redenen voor rechtszaken tegen werkgevers. Zowel kleine als middelgrote werkgevers hebben aanzienlijke bedragen moeten betalen vanwege misclassificatie. Zorg dat u weet hoe u uw werknemers correct classificeert als vrijgesteld of niet-vrijgesteld om kostbare repercussies te voorkomen.

FAQ:

Wat zijn de drie factoren om vrijgesteld of niet-vrijgesteld te bepalen?

Drie factoren die worden gebruikt om te bepalen of een werknemer vrijgesteld of niet-vrijgesteld is, zijn salarispercentage, salarisbasis en taken. Niet-vrijgestelde werknemers verdienen minder dan $684 per week. Vrijgestelde werknemers ontvangen een salaris aan het einde van de week, ongeacht de gewerkte uren. Niet-vrijgestelde werknemers registreren meestal hun uren. Tot slot, niet-vrijgestelde werknemers hebben supervisie nodig, terwijl vrijgestelde werknemers mogelijk managers zijn.

Wat betekent het niet-vrijgesteld zijn?

Een niet-vrijgestelde werknemer is een werknemer die per uur betaald wordt en volgens de federale wet minder dan $684 per week verdient. Deze werknemers hebben recht op overwerkvergoeding en kunnen geen leidinggevende functies bekleden in het bedrijf. Een vaak gebruikt voorbeeld om niet-vrijgestelde werknemers uit te leggen, zijn productielijnmedewerkers.

Wat zijn de nadelen van een niet-vrijgestelde werknemer te zijn?

De meest voorkomende nadelen van een niet-vrijgestelde werknemer zijn vaak lagere tarieven in vergelijking met vrijgestelde werknemers. De niet-vrijgestelde functies vereisen doorgaans minder ervaring en kennis, wat ook de carrièremogelijkheden kan beperken.