In Tadzjikistan stelt de Arbeidswet de regels vast voor standaard werkuren. De standaard werkweek is beperkt tot 40 uur. Dagelijkse werkuren mogen niet meer dan 8 uur bedragen voor werknemers in reguliere werkomgevingen.

Er zijn uitzonderingen op de dagelijkse werkurenlimiet. Werknemers die werken in omgevingen met schadelijke fysieke, chemische of biologische factoren hebben een verkorte werkweek van 35 uur. Dit vertaalt zich naar een maximale dagelijkse limiet die kan variëren afhankelijk van het specifieke werkschema. Voor een zesdaagse werkweek is de dagelijkse limiet 7 uur.

De wet beschermt ook jonge werknemers door hun werkuren te beperken. Werknemers van 14-15 jaar mogen niet meer dan 24 uur per week werken, met een overeenkomstige aangepaste dagelijkse maximum gebaseerd op het gekozen werkschema. Werknemers van 15-18 jaar zijn beperkt tot een werkweek van 35 uur, met een dagelijks maximum aangepast op basis van het werkschema.

Voor werknemers met een handicap is de maximale werkdag vastgesteld op 6 uur, ongeacht het werkweekschema.

In Tadzjikistan beschrijft de Arbeidswet de regels en compensatie voor overwerk. Overwerk wordt gedefinieerd als werk dat door een werknemer wordt verricht buiten de vastgestelde werktijden. Het kan alleen worden uitgevoerd met toestemming van de werknemer in specifieke situaties. Deze situaties omvatten het voltooien van dringende taken om productiestilstand of schade aan apparatuur te voorkomen, en het uitvoeren van werk in uitzonderlijke omstandigheden, zoals natuurrampen of noodsituaties.

Overwerk is echter strikt verboden voor werknemers die al 12-urige diensten werken of op werkplekken met uitzonderlijk zware of gevaarlijke omstandigheden.

Tadzjikistan beperkt ook de hoeveelheid toegestane overuren. De dagelijkse limiet is dat overwerk niet meer dan vier uur mag bedragen voor de meeste werknemers binnen een periode van twee dagen. De jaarlijkse limiet is dat het totale aantal overuren dat een werknemer in een jaar mag verrichten, is beperkt tot 120 uur.

Werknemers die overwerken hebben recht op compensatie voor hun extra uren. De Arbeidswet biedt twee opties voor overwerkvergoeding:

1. Dubbele betaling: Werknemers kunnen worden gecompenseerd met het dubbele van hun reguliere uurtarief voor elk overuur dat ze werken.
2. Compensatieverlof: Werknemers kunnen ervoor kiezen om betaald verlof te ontvangen in plaats van overwerkvergoeding. De hoeveelheid verlof die wordt verstrekt, moet gelijk zijn aan het aantal gewerkte overuren, met een extra 50% toegevoegd als compensatie voor de extra inspanning.

De specifieke keuze tussen overwerkvergoeding of compensatieverlof moet worden overeengekomen tussen de werkgever en de werknemer.

In Tadzjikistan zorgt de Arbeidswet ervoor dat werknemers tijd krijgen voor rust en pauzes om hun welzijn en optimale werkprestaties te behouden.

De specifieke duur van rust- en maaltijdpauzes tijdens de werkdag is niet expliciet gedefinieerd in de Arbeidswet. Er wordt echter benadrukt dat werknemers recht hebben op deze pauzes. De duur van rust- en maaltijdpauzes wordt doorgaans vastgesteld door interne reglementen, het overeengekomen werkrooster of een directe overeenkomst tussen de werkgever en de werknemer. Hoewel de Arbeidswet geen specifieke lengte voorschrijft, suggereert de gangbare praktijk een pauze van ten minste één uur na de eerste paar uur werk.

De Arbeidswet voorziet ook in extra pauzetijd voor bepaalde categorieën werknemers. Bijvoorbeeld, moeders met kinderen jonger dan zes maanden hebben recht op extra pauzes om hun kinderen ten minste elke drie uur te voeden, met een minimale pauzeduur van 30 minuten. Als een moeder meer dan twee kinderen jonger dan zes maanden heeft, wordt de pauzeduur verlengd tot ten minste één uur.

Het is belangrijk om te onthouden dat rust- en maaltijdpauzes niet als werkuren worden beschouwd.

In Tadzjikistan erkent de Arbeidswet de uitdagende aard van nacht- en weekendwerk en stelt specifieke regels vast om het welzijn van werknemers te waarborgen en eerlijke beloning te garanderen.

Wat betreft nachtdiensten, geeft de Arbeidswet geen specifieke definitie van "nachtdienst." Het wordt echter algemeen begrepen dat nachtdiensten werkuren zijn die gedeeltelijk of volledig binnen een aangewezen tijdsbestek vallen, meestal tussen 22.00 uur en 06.00 uur. Nachtdienstwerkers hebben recht op een korter werkrooster vergeleken met dagdienstwerkers. De exacte duur van deze verkorting wordt niet expliciet vermeld, maar het wordt algemeen begrepen dat het één uur minder per werkdag is. Hoewel de Arbeidswet geen specifieke nachtdiensttoeslag voorschrijft, worden werkgevers aangemoedigd om verhoogde tarieven voor nachtdiensten vast te stellen via interne regelingen of collectieve arbeidsovereenkomsten.

Wat betreft weekendwerk, dat wordt gedefinieerd als werk dat wordt verricht op de aangewezen rustdagen van een werknemer, wordt het over het algemeen ontmoedigd door de Arbeidswet. Weekendwerk is echter toegestaan in uitzonderlijke omstandigheden, zoals dringende taken om productieonderbrekingen of schade aan apparatuur te voorkomen, en werk bij noodsituaties of natuurrampen. Wanneer weekendwerk onvermijdelijk is, hebben werknemers recht op compensatie op een van twee manieren: ze kunnen het dubbele van hun normale tarief ontvangen voor elk uur dat ze op hun rustdag werken, of ze kunnen ervoor kiezen om betaald verlof te ontvangen in plaats van overuren. De hoeveelheid verlof die wordt verstrekt moet gelijk zijn aan het aantal uren dat op de rustdag is gewerkt, met een extra 50% toegevoegd als compensatie voor de extra inspanning. De specifieke keuze tussen dubbel loon of compensatieverlof voor weekendwerk moet worden overeengekomen tussen de werkgever en de werknemer.

Deze regels zijn bedoeld om het welzijn van werknemers te waarborgen terwijl ze de operationele behoeften in evenwicht houden. Werkgevers zijn verplicht deze richtlijnen na te leven om een eerlijke behandeling van hun werknemers te waarborgen.