In Namibië dient de Arbeidswet, 2007 (Wet nr. 11 van 2007) als het primaire juridische kader voor gezondheid en veiligheid. Hoofdstuk 4 van deze wet schetst de belangrijkste principes en voorschriften. De Regels met betrekking tot de Gezondheid en Veiligheid van Werknemers op het Werk, die oorspronkelijk zijn uitgevaardigd onder de Arbeidswet van 1992 (Wet nr. 6 van 1992), bieden aanvullende richtlijnen.

Belangrijke Principes van de Namibische Gezondheids- en Veiligheidswetten

Werkgevers zijn primair verantwoordelijk voor het waarborgen van een veilige en gezonde werkplek, voor zover redelijkerwijs mogelijk, zoals bepaald in de Arbeidswet 2007, Hoofdstuk 4. Deze verantwoordelijkheid omvat het identificeren en verminderen van werkplekgevaren, het verstrekken van geschikte veiligheidsuitrusting en training, het opstellen van gezondheids- en veiligheidsbeleid, het aanstellen van gekwalificeerd veiligheidspersoneel, en het rapporteren van ongevallen, incidenten en beroepsziekten.

Werknemers daarentegen zijn verplicht samen te werken met werkgevers bij het naleven van gezondheids- en veiligheidsvoorschriften en om redelijke zorg te dragen voor hun eigen veiligheid en die van anderen. De wet verplicht ook de verkiezing van gezondheids- en veiligheidsvertegenwoordigers en de oprichting van gezamenlijke gezondheids- en veiligheidscomités op werkplekken met een bepaald aantal werknemers.

Specifieke Gezondheids- en Veiligheidsvoorschriften

De Regels met betrekking tot de Gezondheid en Veiligheid van Werknemers op het Werk bieden gedetailleerde richtlijnen voor specifieke elementen van gezondheid en veiligheid. Deze voorschriften hebben betrekking op werkplekcondities zoals ventilatie, verlichting, sanitaire voorzieningen, geluidsbeheersing, temperatuurregeling en het verstrekken van persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM).

Ze bevatten ook specifieke bepalingen voor het veilig gebruik en onderhoud van machines, vereisten voor de omgang, opslag, etikettering en verwijdering van gevaarlijke stoffen, en de noodzaak van Material Safety Data Sheets (MSDS). Er zijn ook specifieke voorschriften voor de bouw- en mijnbouwindustrie, die betrekking hebben op industriespecifieke gevaren. Werkgevers zijn ook verplicht ernstige ongevallen, bijna-ongevallen en beroepsziekten te melden aan de relevante autoriteiten.

Handhaving

De handhaving van gezondheids- en veiligheidswetten is de verantwoordelijkheid van het Namibische Ministerie van Arbeid, Industriële Betrekkingen en Werkgelegenheidscreatie. Dit omvat werkplekinspecties, onderzoeken en de mogelijkheid om boetes en straffen op te leggen voor niet-naleving.

Arbeidsgezondheid en -veiligheid (OSH) is een fundamenteel recht dat is vastgelegd in de Namibische Grondwet en wordt gereguleerd door de Arbeidswet 11 van 2007 (Hoofdstuk 4). Deze wetgeving beschrijft de verantwoordelijkheden van werkgevers en werknemers, evenals de veiligheidsvoorschriften op de werkplek. Daarnaast bieden de Regels met betrekking tot de Gezondheid en Veiligheid van Werknemers op het Werk (1997) specifieke voorschriften voor verschillende gevaren, inspecties en rapportagevereisten.

Werkgevers hebben een zorgplicht om een veilige en gezonde werkomgeving te waarborgen voor alle werknemers en anderen die mogelijk worden beïnvloed door werkactiviteiten. Dit omvat het identificeren en beoordelen van gevaren op de werkplek en het implementeren van beheersmaatregelen volgens de hiërarchie van beheersing (eliminatie, substitutie, techniek, administratie, PBM). Werknemers moeten voldoende training krijgen over gevaren op de werkplek, veilige werkmethoden en noodprocedures.

Chemische Veiligheid

Werkgevers moeten gevaarlijke stoffen identificeren, etiketteren en beheren, inclusief het verstrekken van veiligheidsinformatiebladen (SDS's) en geschikte PBM. Er moeten maatregelen worden genomen om de blootstelling van werknemers aan gevaarlijke chemicaliën te minimaliseren door middel van ventilatie, substitutie en andere technische beheersmaatregelen.

Fysieke Gevaren

Fysieke gevaren zoals overmatig lawaai, slechte ergonomie en bewegende delen van machines vormen risico's. Werkgevers moeten de blootstelling beoordelen, beheersmaatregelen implementeren en gehoorbescherming bieden waar nodig. Werkplekken en processen moeten worden ontworpen om risico's te minimaliseren door middel van een goede houding, gereedschapskeuze en taakrotatie. Beschermkappen en vergrendelingen moeten aanwezig zijn om verwondingen door machines te voorkomen.

Psychosociale Gevaren

Lange werktijden, hoge werkdruk en intimidatie kunnen allemaal bijdragen aan werkstress. Werkgevers moeten deze risico's beheersen door middel van een gezonde werkorganisatie, duidelijke communicatie en ondersteuningsmechanismen voor werknemers. Namibische werkplekken moeten beleid hebben tegen geweld en intimidatie, met rapportage- en responsprocedures.

Arbeidsgezondheidsdiensten

Werkgevers moeten adequate EHBO-faciliteiten en getraind personeel voorzien. Bepaalde banen met hogere risico's kunnen medische onderzoeken vereisen om de geschiktheid en voortdurende geschiktheid voor de functie te beoordelen.

Werkplekinspecties spelen een cruciale rol bij het waarborgen van de veiligheid en het welzijn van werknemers. Ze dienen om naleving van veiligheidsvoorschriften te verifiëren, potentiële gevaren en tekortkomingen te identificeren, verbetering van veiligheidsmaatregelen te bevorderen en niet-naleving te ontmoedigen.

Wie Voert Inspecties Uit

Werkplekinspecties worden uitgevoerd door Arbeidsinspecteurs, die in dienst zijn van het Ministerie van Arbeid, Industriële Betrekkingen en Werkgelegenheidscreatie. Zij hebben brede bevoegdheden om inspecties uit te voeren en veiligheidsvoorschriften te handhaven. Daarnaast kunnen ook Goedgekeurde Inspectieautoriteiten (AIAs) inspectietaken uitvoeren. Dit zijn onafhankelijke, gekwalificeerde organisaties die door de Minister zijn aangesteld.

Inspectieprocedures

Inspectieprocedures kunnen grofweg worden onderverdeeld in drie fasen: planning en voorbereiding, inspectie ter plaatse en afsluitende vergadering en rapport.

Planning en Voorbereiding

Inspecties kunnen gericht zijn op hoogrisicosectoren, routinematig zijn of plaatsvinden naar aanleiding van klachten. Inspecteurs kunnen vooraf de veiligheidsdossiers van de werkplek, eerdere inspectierapporten en relevante richtlijnen voor de sector bekijken.

Inspectie Ter Plaatse

De inspectie ter plaatse begint met een openingsvergadering waarin de inspecteur zichzelf voorstelt en de doelen van de inspectie uiteenzet. Dit wordt gevolgd door een grondig onderzoek van de werkplek, inclusief faciliteiten, processen, apparatuur en werkpraktijken. Inspecteurs kunnen ook werknemers en management interviewen om inzicht te krijgen in veiligheidspraktijken en zorgen. De inspectie eindigt met de identificatie en beoordeling van potentiële gevaren, niet-conforme praktijken en gebieden die verbetering behoeven.

Afsluitende Vergadering en Rapport

De inspectie wordt afgesloten met een bespreking van de bevindingen en een formeel inspectierapport. Dit rapport vat de bevindingen samen, schetst de vereiste corrigerende maatregelen en stelt deadlines vast.

Inspectiecriteria

Inspecties beoordelen in grote lijnen de naleving van veiligheidsvoorschriften, die gebieden bestrijken zoals algemene veiligheid, machines en apparatuur, chemische gevaren, fysieke gevaren, beroepsgezondheid en administratie.

Frequentie van Inspecties

De frequentie van inspecties is niet vastgelegd in de Arbeidswet. Het hangt af van factoren zoals het risiconiveau van de werkplek, klachten van werknemers en beschikbaarheid van middelen.

Vervolgacties

Werkgevers zijn wettelijk verplicht om gevaren en overtredingen die in het inspectierapport zijn geïdentificeerd binnen de gestelde deadlines aan te pakken. Inspecteurs kunnen terugkomen om te verifiëren dat corrigerende maatregelen zijn uitgevoerd. Het niet naleven kan leiden tot boetes, verbeteringsbevelen, verbodsbevelen of zelfs sluiting van de werkplek in ernstige gevallen.

Arbeidsongevallen zijn een ernstige zaak die onmiddellijke aandacht en rapportage vereisen. Werkgevers zijn verplicht om werkgerelateerde verwondingen, ziekten en sterfgevallen te melden aan het Ministerie van Arbeid, Industriële Betrekkingen en Werkgelegenheidscreatie. Dit is vastgelegd in de Arbeidswet (2007) - Artikel 53. De Wet op de Werknemerscompensatie (1941) beschrijft ook de noodzaak om specifieke verwondingen en incidenten te melden voor compensatiedoeleinden aan de Sociale Zekerheidscommissie (SSC).

Rapportagetermijnen

Bij ernstige verwondingen en ziekten moeten deze onmiddellijk worden gemeld aan de dichtstbijzijnde Arbeidsinspecteur. Dodelijke ongevallen moeten onmiddellijk worden gemeld aan zowel de Arbeidsinspecteur als de Namibische politie. Compensatieclaims bij de SSC moeten over het algemeen binnen een jaar na het letsel of de diagnose van de beroepsziekte worden ingediend.

Rapportageprocedures

Werkgevers kunnen voorgeschreven formulieren gebruiken die beschikbaar zijn bij het Ministerie van Arbeid en de SSC voor rapportage. De vereiste informatie omvat details van het ongeval, de gewonde werknemer, de omvang van de verwondingen en getuigen (indien aanwezig).

Ongevalsonderzoek

Het onderzoeken van een ongeval is cruciaal om te begrijpen waarom het ongeval heeft plaatsgevonden en om soortgelijke incidenten te voorkomen. Onderzoeken identificeren gebieden waar veiligheidssystemen hebben gefaald en doen aanbevelingen voor verbeteringen. Werkgevers kunnen worden verplicht om grondige onderzoeken uit te voeren, vooral bij ernstige incidenten.

Onderzoeksproces

Tijdige onderzoeken helpen bewijsmateriaal te bewaren en verse getuigenverklaringen te verzamelen. Het onderzoeksteam kan veiligheidsvertegenwoordigers, supervisors en werknemers met relevante kennis betrekken. Gebruikte methoden omvatten interviews, locatie-inspecties, apparatuuronderzoek en dossierbeoordelingen. Een gedetailleerd rapport beschrijft bevindingen, hoofdoorzaken en aanbevelingen voor verbetering.

Compensatieclaims

De Sociale Zekerheidscommissie (SSC) beheert het compensatiefonds voor gewonde of zieke werknemers wiens werkgevers bijdragen aan het fonds. Dit is vastgelegd in de Wet op de Werknemerscompensatie (1941). Het dekt werknemers die verwondingen oplopen of ziekten oplopen tijdens hun werk. Soorten compensatie omvatten tijdelijke arbeidsongeschiktheidsuitkeringen, permanente arbeidsongeschiktheidsuitkeringen, medische kosten en nabestaandenuitkeringen (in geval van overlijden).

Claimprocedure

Werknemers moeten hun werkgever op de hoogte stellen van het letsel of de ziekte. Ze moeten vervolgens de benodigde formulieren verkrijgen van de SSC en deze indienen. De SSC kan medische onderzoeken vereisen om de mate van de arbeidsongeschiktheid vast te stellen.

Belangrijke Overwegingen

De plaats van het ongeval moet zo min mogelijk worden verstoord vóór het onderzoek. Gewonde werknemers hebben het recht om onveilig werk te weigeren en deel te nemen aan veiligheidskwesties zonder angst voor represailles. Werkgevers moeten grondige dossiers bijhouden van arbeidsongevallen, onderzoeken en compensatieclaims.