Het internationaal uitbreiden van je team kan een game-changer zijn. Het navigeren door visumsponsoring kan echter overweldigend aanvoelen. Veel werkgevers realiseren zich niet dat het sponsoren van een visum een optie is of dat het een strategische zet kan zijn om toptalent aan te trekken. Als je overweegt wereldwijd personeel aan te nemen, is het cruciaal om te begrijpen hoe visumsponsoring werkt, wanneer je het moet gebruiken en wat het inhoudt. Hier is wat je moet weten over visumsponsoring voor internationale aanwervingen.
Visumsponsoring is logisch wanneer je toptalent wilt aannemen maar te maken hebt met beperkingen op het gebied van werkvergunningen. Sponsoring kan de beste oplossing zijn als een kandidaat de vaardigheden heeft die je bedrijf nodig heeft, maar niet legaal in jouw land mag werken. Dit geldt vooral in sectoren met een tekort aan vaardigheden, zoals technologie, gezondheidszorg en techniek. Overweeg om een externe werknemer te sponsoren die wil verhuizen. Visumsponsoring kan dat mogelijk maken als de werknemer om persoonlijke redenen verhuist of als je hen dichter bij het hoofdkantoor wilt hebben. Het ondersteunen van de verhuizing van een werknemer kan ook het behoud verbeteren en je bedrijf positioneren als een werkgever die zijn personeel waardeert.
Het sponsoringproces verschilt per land, maar het omvat over het algemeen het verkrijgen van een werkvergunning voor je werknemer. Als werkgever moet je doorgaans bewijzen dat een lokale werknemer de baan niet gemakkelijk kan vervullen en voldoen aan door de overheid vastgestelde salarisdrempels. Zodra goedgekeurd, neemt je bedrijf de juridische verantwoordelijkheid voor de werkvergunning van de werknemer.
Verenigde Staten: Het H-1B visumproces
Om een werknemer onder het H-1B visumprogramma te sponsoren, moeten werkgevers een verzoek indienen bij de U.S. Citizenship and Immigration Services (USCIS). Het proces omvat meerdere stappen:
- Arbeidsvoorwaardenaanvraag (LCA). Werkgevers moeten een LCA indienen bij het Ministerie van Arbeid, om ervoor te zorgen dat het aannemen van een buitenlandse werknemer geen negatieve impact heeft op Amerikaanse werknemers.
- H-1B verzoek indienen. De werkgever dient Formulier I-129 in bij USCIS zodra de LCA is goedgekeurd.
- Loterijselectie. Vanwege de grote vraag werkt het H-1B visumprogramma op een loterijsysteem, waarbij jaarlijks een beperkt aantal aanvragen wordt geselecteerd.
- Goedkeuring en visumuitgifte. De werknemer kan een H-1B visum aanvragen bij een Amerikaanse ambassade of consulaat als hij geselecteerd en goedgekeurd is.
Werkgevers moeten zich er ook van bewust zijn dat H-1B visa strikte looneisen en geldigheidsperioden hebben. Ze duren doorgaans drie jaar met de mogelijkheid van verlenging.
Verenigd Koninkrijk: Skilled worker visum
Werkgevers in het VK moeten een sponsorschaplicentie verkrijgen voordat ze buitenlands talent aannemen. Het proces omvat verschillende belangrijke stappen:
- Aanvragen van een sponsorschaplicentie. Bedrijven moeten legitimiteit aantonen en het vermogen om te voldoen aan immigratieregels.
- Toewijzen van een Certificate of Sponsorship (CoS). Zodra ze een licentie hebben, wijst de werkgever een CoS toe aan de potentiële werknemer.
- Visumaanvraag. De werknemer vraagt het Skilled Worker visum aan met behulp van het CoS-referentienummer.
- Nalevingsmonitoring. Werkgevers moeten de status van werknemers bijhouden en wijzigingen rapporteren aan het Britse Ministerie van Binnenlandse Zaken.
De Britse overheid stelt ook minimumsalarisdrempels vast waaraan werkgevers moeten voldoen. Deze zijn afhankelijk van het beroep en de sector.
Canada: Het LMIA-proces
Voor de meeste werkvergunningen in Canada moeten werkgevers een Labour Market Impact Assessment (LMIA) verkrijgen. Dit bewijst dat er geen gekwalificeerde Canadese werknemers beschikbaar zijn. De stappen omvatten:
- De functie adverteren. Werkgevers moeten de functie gedurende een vereiste periode adverteren om een lokaal arbeidstekort aan te tonen.
- Het indienen van de LMIA-aanvraag. Als er geen lokale kandidaten aan de eisen voldoen, dient de werkgever een LMIA-aanvraag in bij Employment and Social Development Canada (ESDC).
- Goedkeuring en werkvergunningaanvraag. Na ontvangst van een positieve LMIA vraagt de werknemer een werkvergunning aan.
- Visumverwerking en start van de tewerkstelling. Zodra goedgekeurd, kan de werknemer naar Canada verhuizen en beginnen met werken.
LMIA-aanvragen kunnen enkele weken duren om te verwerken. Werkgevers moeten voldoen aan strikte looneisen en arbeidsvoorwaarden.
Australië: Tijdelijke Vaardigheidstekort (TSS) visum Om een buitenlandse werknemer in Australië aan te nemen, moeten bedrijven gebruikmaken van het Temporary Skill Shortage (TSS) visumprogramma, dat het volgende omvat: - Standaard zakelijke sponsor worden. Werkgevers moeten zich registreren als een goedgekeurde sponsor. - Een functie nomineren. De rol moet op de goedgekeurde lijst van geschoolde beroepen staan. - Visumaanvraag door de werknemer. Zodra de functie is genomineerd, vraagt de werknemer het visum aan. - Naleving en voortdurende sponsorverplichtingen. Werkgevers moeten voldoen aan de Australische arbeidswetten en eventuele wijzigingen in de visumstatus melden. Werkgevers moeten op de hoogte zijn van de verschillende TSS visumstromen, waaronder korte- en middellangetermijnopties. Deze bepalen hoe lang de werknemer kan blijven. ## Wat zijn de kosten van visumsponsoring? Visumsponsoring brengt kosten met zich mee. Deze kunnen bestaan uit aanvraagkosten, juridische kosten en nalevingsgerelateerde kosten. De kosten variëren sterk per land. In de VS kan het indienen van een H-1B visumaanvraag bijvoorbeeld enkele duizenden dollars kosten, inclusief overheidskosten en juridische diensten. In het VK kunnen sponsorschapslicenties variëren van enkele honderden tot enkele duizenden ponden, afhankelijk van de grootte van het bedrijf. Naast het financiële aspect vereist visumsponsoring administratieve inspanning. Werkgevers moeten de vervaldatums van visa bijhouden en voldoen aan immigratiewetten. Soms bieden ze extra voordelen, zoals hulp bij verhuizing. ## Industriespecifieke overwegingen voor visumsponsoring Bepaalde industrieën hebben unieke uitdagingen als het gaat om visumsponsoring. Bijvoorbeeld: ### Tech-industrie Veel landen bieden versnelde visa aan voor hoogopgeleide tech-werknemers, zoals het Global Talent Visa van het VK. ### Gezondheidszorgsector Aanvullende licentie- en certificeringsvereisten kunnen van toepassing zijn, waardoor het proces complexer wordt. ### Bouw en techniek Werkgevers moeten vaak aantonen dat specifieke vaardigheden schaars zijn voordat ze goedkeuring krijgen. Inzicht in industriespecifieke visumpaden kan bedrijven helpen het wervingsproces te stroomlijnen en efficiënter toptalent aan te trekken. ## Alternatieve werkvergunningopties Visumsponsoring is niet altijd de enige optie. Werkgevers moeten ook verkennen: ### Afhankelijke visa Als de echtgenoot van een werknemer al een werkvisum heeft, kunnen ze in aanmerking komen voor werkvergunning zonder sponsoring. ### Studentenwerkvergunningen Veel landen staan internationale studenten toe om parttime te werken tijdens hun studie en over te stappen naar volledige werkvergunningen na hun afstuderen. ### Digitale nomadenvisa Sommige landen bieden visa aan voor remote workers, waardoor ze in een land kunnen wonen zonder een traditioneel door een werkgever gesponsord visum nodig te hebben. Deze alternatieven kunnen kosteneffectiever en minder tijdrovend zijn dan volledige visumsponsoring. ## Wat als je de visumsponsoring niet zelf wilt afhandelen? Het gebruik van een Employer of Record (EOR) kan een slimme alternatieve optie zijn als het visumproces te complex klinkt. Een EOR fungeert als de officiële werkgever op papier. Ze regelen werkvergunningen, loonadministratie en naleving, terwijl jouw bedrijf zich richt op de dagelijkse activiteiten. Dit is een geweldige oplossing voor het aannemen van internationaal talent zonder een juridische entiteit op te zetten of met immigratieproblemen te maken te krijgen. ## Visumsponsoring Visumsponsoring kan een krachtig hulpmiddel zijn voor het aantrekken en behouden van wereldwijd talent. Het brengt echter verantwoordelijkheden met zich mee. Inzicht in het proces, de kosten en de nalevingsvereisten helpt je om weloverwogen wervingsbeslissingen te nemen. Als het zelf afhandelen van visa te ingewikkeld lijkt, kan samenwerken met een EOR het visumsponsoringsproces vereenvoudigen. Het geeft je nog steeds toegang tot een divers talentenbestand. Hoe dan ook, het ondersteunen van internationale werknemers kan je personeelsbestand versterken. Het zal ook de reputatie van je bedrijf als wereldwijde werkgever verbeteren. ## Veelgestelde vragen Hoe lang duurt het visumsponsoringsproces? De tijdlijn hangt af van het land en het type visum. Sommige aanvragen duren enkele weken, terwijl andere, zoals het Amerikaanse H-1B visum, een loterij omvatten en kunnen duren. maanden. Kan een klein bedrijf zich een visumsponsoring veroorloven? Ja, maar de kosten variëren. Kleine bedrijven moeten mogelijk budgetteren voor overheidskosten, juridische ondersteuning en nalevingskosten. Het gebruik van een EOR kan een kosteneffectief alternatief zijn. Wat gebeurt er als het visum van een werknemer wordt geweigerd? Als een visum wordt geweigerd, kunnen werkgevers in beroep gaan tegen de beslissing. Ze kunnen ook alternatieve werkvergunningopties verkennen, zoals afhankelijke visa, werkvergunningen voor studenten of digitale nomadenvisa.
