In Tuvalu worden de standaardwerkuren bepaald door een combinatie van wetgeving en gangbare praktijk.

De Employment Act definieert niet expliciet een standaardwerkweek, maar betrouwbare bronnen melden consequent een typische werkweek van 40 uur in Tuvalu. Dit vertaalt zich naar acht uur per dag, van maandag tot en met vrijdag.

De Employment Act (CAP. 40.28) stelt geen verplicht aantal werkuren per dag vast. Het stelt echter indirect een minimumwerkdag vast door middel van regelgeving over pauzes voor moeders die borstvoeding geven. Artikel 80 van de wet garandeert twee pauzes per dag voor zogende moeders, wat suggereert dat een minimumwerkdag meer dan twee pauzes omvat, wat overeenkomt met de standaard achturige werkdag.

In Tuvalu worden de regels met betrekking tot overwerk uiteengezet in de Labour and Employment Relations Act 2017 (Wet nr. 14 van 2017).

Werkgevers zijn verplicht om overwerk te betalen voor werk dat de standaardwerkuren overschrijdt. De wet specificeert echter geen verplichte overwerkvergoeding. In plaats daarvan geeft het de Commissaris van Arbeid de bevoegdheid om dergelijke tarieven vast te stellen via bevelen. Deze bevelen worden waarschijnlijk uitgevaardigd na overleg met vertegenwoordigers van werknemers en werkgevers.

Bij afwezigheid van een specifiek overwerktarief dat is vastgesteld door een bevel van de Commissaris, kan de gebruikelijke praktijk de compensatievoorwaarden dicteren. Onderhandeling tussen de werkgever en werknemer wordt dan cruciaal bij het bepalen van het overwerktarief.

In Tuvalu zijn rustperiodes voor werknemers verplicht om ervoor te zorgen dat ze de tijd hebben om tijdens de werkdag op te laden. De voorschriften zijn uiteengezet in de Labour and Employment Relations Act 2017 (Wet nr. 14 van 2017).

Verplichte Rustperiodes

Volgens de Labour and Employment Relations Act 2017 (Wet nr. 14 van 2017) hebben werknemers recht op minimaal één rustperiode van 30 minuten voor elke vijf uur ononderbroken werk. Deze wetgeving richt zich op langere werkperiodes van meer dan vijf uur. Het is echter onduidelijk of kortere werkperiodes een verplichte pauze vereisen.

Maaltijdpauzes

Hoewel niet expliciet wettelijk verplicht, suggereert de gangbare praktijk dat werkgevers doorgaans maaltijdpauzes bieden tijdens de werkdag. De duur van deze pauzes wordt waarschijnlijk bepaald door individuele arbeidsovereenkomsten of werkplekbeleid.

In Tuvalu stelt de Labour and Employment Relations Act 2017 (Wet nr. 14 van 2017) enkele regels vast met betrekking tot nachtdiensten en weekendwerk, maar het biedt geen uitgebreide details.

Wat betreft nachtdiensten, biedt de wet geen juridische definitie van "nachtdienst". Echter, gangbare industriestandaarden definiëren nachtdiensten doorgaans als werkuren buiten de reguliere kantooruren, wat in Tuvalu meestal neerkomt op werken tussen 18.00 uur en 06.00 uur. Er is geen wettelijk vereiste voor een nachtdiensttoeslag. De wet geeft de Arbeidscommissaris echter de bevoegdheid om regels vast te stellen met betrekking tot nachtdiensten, inclusief mogelijke loontoeslagen.

Wat betreft weekendwerk, verbiedt of reguleert de wet werk op zaterdagen niet expliciet. Het is mogelijk dat standaard werkweekregelingen al rekening houden met een vijfdaagse werkweek, exclusief zaterdagen. Zondagwerk wordt over het algemeen ontmoedigd. De wet beperkt werkgevers om werknemers te verplichten op zondag te werken, behalve onder specifieke omstandigheden die door de Arbeidscommissaris als essentieel voor het bedrijf worden beschouwd.