Tuvalu, een Polynesisch eilandstaat in de Zuidelijke Stille Oceaan, bestaat uit negen koraaleilanden en heeft een bevolking van ongeveer 12.000 mensen. Het heeft een tropisch marien klimaat, waardoor het vatbaar is voor cyclonen en de effecten van klimaatverandering. Historisch gezien werd Tuvalu 3.000 jaar geleden door Polynesiërs bewoond, werd het in de late 19e eeuw een Brits protectoraat en verkreeg het in 1978 onafhankelijkheid.

Economisch gezien wordt Tuvalu geclassificeerd als een minst ontwikkeld land, waarbij veel burgers migreren voor betere kansen en sterk afhankelijk zijn van geldovermakingen. De lokale economie wordt ondersteund door zelfvoorzienende visserij en landbouw, terwijl de overheid de belangrijkste werkgever is. De particuliere sector is minimaal en bestaat voornamelijk uit kleine bedrijven.

Onderwijs in Tuvalu kampt met uitdagingen op het gebied van toegang en relevantie voor de behoeften van de arbeidsmarkt, waarbij velen in het buitenland verder studeren. De beroepsbevolking is klein en jong, met een aanzienlijk "brain drain" effect doordat geschoolde werknemers naar het buitenland vertrekken.

Cultureel gezien spelen gemeenschap en traditionele waarden een centrale rol in het dagelijks leven, wat invloed heeft op de werk-privébalans en communicatiestijlen. Traditionele leiderschapsstructuren bestaan naast moderne administratieve systemen, wat van invloed is op de hiërarchieën binnen organisaties.

De economie van Tuvalu profiteert ook van het verlenen van visrechten en het Tuvalu Trust Fund. Potentiële groeisectoren zijn onder andere toerisme en hernieuwbare energie, hoewel de ontwikkeling wordt beperkt door infrastructuurbeperkingen. De economie blijft kwetsbaar voor externe economische schokken en milieuveranderingen.

• Belastingverplichtingen in Tuvalu:

  • Werkgevers in Tuvalu zijn verplicht om inkomstenbelasting in te houden op de salarissen van hun werknemers via het Pay-As-You-Earn (PAYE) systeem, dat werkt met een progressief belastingtarief. Deze inhoudingen moeten maandelijks worden ingediend bij de belastingautoriteiten.
  • Werkgevers en werknemers moeten elk 7,5% van het bruto salaris van de werknemer bijdragen aan het Tuvalu National Provident Fund (TNPF) voor pensioensparen, met bijdragen die ook maandelijks worden gedaan.

• Belasting op Goederen en Diensten (TGT):

  • Het standaard TGT-tarief in Tuvalu is 5%, van toepassing op de meeste goederen en diensten.
  • Bepaalde diensten, zoals sommige financiële, gezondheidszorg- en onderwijsdiensten, kunnen vrijgesteld zijn van TGT.
  • Bedrijven die aan specifieke omzetdrempels voldoen, moeten zich registreren voor TGT en doorgaans maandelijks of driemaandelijks aangiften en betalingen indienen.

• Belastingvoordelen:

  • Tuvalu biedt verschillende belastingvoordelen om economische groei te stimuleren, waaronder belastingvakanties/-vrijstellingen, verlaagde belastingtarieven en concessies op invoerrechten.
  • De geschiktheid voor deze voordelen hangt vaak af van factoren zoals de investeringssector, omvang, potentieel voor het creëren van banen en locatie.
  • Het aanvraagproces voor belastingvoordelen omvat over het algemeen het indienen van een gedetailleerd projectvoorstel bij de relevante overheidsinstanties voor evaluatie en goedkeuring.

In Tuvalu worden vakantiedagen doorgaans beïnvloed door de Britse arbeidswetgeving vanwege de geschiedenis als Brits protectoraat, waarbij werknemers waarschijnlijk recht hebben op ongeveer 4 weken betaald jaarlijks verlof. De specifieke details met betrekking tot vakantiedagen worden echter meestal beschreven in individuele arbeidsovereenkomsten, die de meest betrouwbare bron voor dergelijke informatie zijn.

Belangrijke Punten:

• Individuele Contracten: Arbeidsovereenkomsten in Tuvalu beschrijven de specifieke details van vakantiedagen en zijn cruciaal voor nauwkeurige informatie.
• Mogelijke Afstemming met Britse Praktijken: De vakantiedagenpraktijken in Tuvalu kunnen overeenkomen met die van het VK, waardoor de richtlijnen van het VK een nuttige referentie kunnen zijn.
• Nationale en Religieuze Feestdagen: Tuvalu viert verschillende nationale feestdagen zoals Nieuwjaarsdag, Commonwealth Day, Onafhankelijkheidsdag en religieuze feestdagen zoals Goede Vrijdag en Paasmaandag. De data van sommige feestdagen variëren jaarlijks of per eiland.
• Soorten Verlof: Naast jaarlijks verlof kunnen er andere soorten verlof bestaan, zoals ziekteverlof, zwangerschapsverlof en rouwverlof, maar dit is speculatief zonder formele regelgeving.
• Belang van Arbeidsovereenkomsten: Nogmaals benadrukt, de arbeidsovereenkomst is cruciaal voor specifieke details over verlofrechten in Tuvalu.

Gezien het gebrek aan gecentraliseerde arbeidsvoorschriften online en de mogelijke invloed van naburige eilanden in de Stille Oceaan, wordt direct contact met overheidsdepartementen in Tuvalu aanbevolen voor gezaghebbende informatie over arbeidswetten en verlofregelingen.

Werknemersvoordelen in Tuvalu

Tuvalu verplicht een reeks basisvoordelen voor werknemers, gereguleerd door verschillende arbeidswetten zoals de Minimum Lonen Orders, de Moederschapsbeschermingswet en de Arbeidsongevallenwet.

Verlofrechten

• Werknemers verdienen betaald jaarlijks verlof na een jaar dienst, met de duur die meestal wordt gespecificeerd in arbeidscontracten of industrienormen.
• Tuvalu kent 14 officiële feestdagen met betaald verlof.
• Staatswerknemers krijgen jaarlijks 14 dagen betaald ziekteverlof, maar informatie over ziekteverlof in de particuliere sector is beperkt.
• Vrouwelijke werknemers hebben recht op 13 weken zwangerschapsverlof, met zes weken voor de bevalling en zeven weken na de bevalling, inclusief een maand salaris.

Sociale Zekerheid en Verzekeringen

• Plannen voor een Nationaal Verzekeringssysteem (NIS) zijn in de maak, met als doel pensioenen en werkloosheidsverzekeringen te bieden, maar het is nog niet operationeel.

Vergoeding

• Werkgevers moeten zich houden aan een minimumloon dat door Fiji is vastgesteld, aangezien Tuvalu geen eigen minimumloon heeft vastgesteld.
• Overwerk vereist een premiebetaling, hoewel specifieke berekeningsdetails niet worden verstrekt.

Optionele Werknemersvoordelen

• Flexibele werkregelingen, huisvestingsvergoedingen, prestatiebonussen en opleidingsmogelijkheden kunnen worden aangeboden, afhankelijk van de werkgever.
• De prevalentie en beschikbaarheid van deze voordelen zijn onzeker vanwege beperkte gegevens.

Gezondheidszorg

• Tuvalu heeft geen uitgebreide zorgverzekeringsverplichting voor werkgevers en vertrouwt op een enkel hoofdziekenhuis met beperkte medische faciliteiten.
• Inwoners betalen vaak uit eigen zak voor medische diensten en moeten mogelijk naar het buitenland reizen voor gespecialiseerde zorg.

Pensioenregelingen

• De overheid ontwikkelt een Nationaal Verzekeringssysteem om pensioenen te bieden, maar details en implementatie zijn in afwachting.
• Momenteel zijn formele pensioenregelingen, vooral in de particuliere sector, zeldzaam.

Voor de meest nauwkeurige en actuele informatie wordt aanbevolen om contact op te nemen met het Ministerie van Arbeid of juridische professionals die gespecialiseerd zijn in Tuvaluaanse arbeidswetgeving.

Samenvatting van Arbeidswetten in Tuvalu

De arbeidsvoorschriften van Tuvalu worden voornamelijk beheerst door de Labour and Employment Relations Act 2017, die verschillende aspecten dekt, waaronder beëindiging, ontslagvergoeding en antidiscriminatiemaatregelen.

• Wettige Gronden voor Ontslag: Werkgevers kunnen het dienstverband beëindigen om redenen zoals onbevredigend gedrag, onbekwaamheid, boventalligheid of ernstig wangedrag.
• Opzegtermijnen: Opzegtermijnen variëren; tijdens de proeftijd is één dag opzegtermijn voldoende, terwijl reguliere werknemers één week opzegtermijn nodig hebben.
• Ontslagvergoeding: Werknemers die worden ontslagen wegens boventalligheid hebben recht op een ontslagvergoeding op basis van hun diensttijd.
• Antidiscriminatiewetten: Recente wijzigingen in 2023 aan de Grondwet verbieden discriminatie op basis van geslacht en handicap, naast de bestaande bescherming tegen rassendiscriminatie. De bescherming strekt zich echter niet uit tot seksuele geaardheid, genderidentiteit, leeftijd of religie.
• Verantwoordelijkheden van de Werkgever: Werkgevers moeten de antidiscriminatieprincipes handhaven, redelijke aanpassingen voor handicaps bieden en een inclusieve werkcultuur bevorderen.
• Arbeidsomstandigheden: De standaardwerkweek is 40 uur. Specifieke voorschriften over overwerk, rustperiodes en ergonomische vereisten kunnen worden vastgelegd in arbeidsovereenkomsten of nationale wetgeving.
• Veiligheidsverplichtingen: Werkgevers zijn verantwoordelijk voor het waarborgen van een veilige werkomgeving, het identificeren van gevaren en het bieden van de nodige training en uitrusting.
• Handhaving en Richtlijnen: Het Ministerie van Buitenlandse Zaken, Handel, Toerisme, Milieu en Arbeid (MFATTEL) houdt toezicht op arbeidskwesties, inclusief veiligheidsnormen.

Over het algemeen heeft Tuvalu fundamentele arbeidswetten vastgesteld en vooruitgang geboekt op het gebied van antidiscriminatie, maar er blijven uitdagingen bestaan door beperkte middelen en de noodzaak voor verdere ontwikkeling van arbeidsveiligheids- en gezondheidsvoorschriften.

In Tuvalu regelt de Labour and Employment Relations Act 2017 (LERA) verschillende soorten arbeidsovereenkomsten, waaronder contracten voor bepaalde tijd, losse arbeid, stukwerk en taakgerichte contracten. De Employment Act vereist dat contracten die langer dan 90 dagen duren schriftelijk worden vastgelegd, ondertekend door beide partijen en getuigd door de Commissioner of Labour. Belangrijke clausules in een arbeidsovereenkomst moeten betrekking hebben op de betrokken partijen, arbeidsvoorwaarden, functietaken, beloning, werktijden, beëindiging, vertrouwelijkheid, geschillenbeslechting en het toepasselijk recht.

Daarnaast, hoewel LERA geen proeftijd verplicht stelt, wordt het aanbevolen om de geschiktheid van een werknemer te beoordelen. Proefperiodes variëren doorgaans van 3 tot 6 maanden, met specifieke verwachtingen en een minder stringent ontslagproces dat voor deze fase is omschreven.

Vertrouwelijkheids- en concurrentiebedingen, hoewel niet expliciet gereguleerd door LERA, zijn belangrijk voor de bescherming van bedrijfsbelangen. Vertrouwelijkheidsclausules moeten duidelijk vertrouwelijke informatie en het toegestane gebruik ervan definiëren, terwijl concurrentiebedingen nauwkeurig moeten worden afgestemd om afdwingbaar te zijn, rekening houdend met factoren zoals de rol van de werknemer en de concurrentieomgeving van het bedrijf.

Tuvalu onderzoekt de mogelijkheden van werken op afstand, maar mist een uitgebreide juridische structuur die hier specifiek op ingaat. De bestaande Arbeidswet van 1966, die zich richt op traditioneel werk, kan worden aangepast om voorwaarden voor werken op afstand op te nemen, zoals werktijden, overuren en arbeidsomstandigheden. Werkgevers moeten ervoor zorgen dat schriftelijke contracten de regelingen voor werken op afstand gedetailleerd beschrijven en veilige thuiskantooromgevingen handhaven.

Technologische uitdagingen omvatten inconsistente internet- en stroomvoorziening, met voortdurende inspanningen van de overheid om de infrastructuur te verbeteren. Werkgevers moeten overwegen wie in aanmerking komt voor werken op afstand, de benodigde apparatuur verstrekken, communicatieprotocollen vaststellen en duidelijke prestatiecriteria stellen.

Daarnaast dekken de arbeidswetten van Tuvalu deeltijdwerk, flexibele werktijden en baan delen, hoewel specifieke regelgeving ontbreekt. Werkgevers worden aangemoedigd om interne beleidslijnen te creëren om deze flexibele werkregelingen effectief te beheren.

Gegevensbescherming is cruciaal, maar er bestaat geen specifieke wetgeving in Tuvalu. Werkgevers moeten beveiligingsmaatregelen zoals versleuteling en sterke wachtwoorden implementeren en transparantie in gegevensverwerkingspraktijken waarborgen. Werknemers hebben het recht op toegang tot en verwachten vertrouwelijkheid van hun persoonlijke gegevens. Regelmatige gegevensback-ups en een procedure voor het melden van beveiligingsincidenten worden aanbevolen om gegevens in werkomgevingen op afstand te beschermen.

In Tuvalu is de typische werkweek 40 uur, verspreid over vijf dagen van maandag tot vrijdag, waarbij elke dag acht uur omvat. Deze standaard is niet expliciet gedefinieerd in de Arbeidswet, maar wordt ondersteund door algemeen gebruik en indirecte wetgevende verwijzingen, zoals de bepaling voor pauzes voor moeders die borstvoeding geven in Sectie 80 van de wet.

Overuren worden geregeld door de Arbeids- en Werkgelegenheidsrelatiewet 2017, die werkgevers verplicht te betalen voor uren die buiten de standaard vallen, maar specificeert niet het tarief, waardoor het aan de discretie van de Arbeidscommissaris en onderhandelingen tussen werkgevers en werknemers wordt overgelaten.

Dezelfde wet verplicht een rustperiode van 30 minuten voor elke vijf uur continu werk, hoewel het geen pauzes specificeert voor kortere periodes. Maaltijdpauzes zijn gebruikelijk maar niet wettelijk verplicht, waarbij de details over het algemeen worden vastgelegd in arbeidsovereenkomsten of werkplekbeleid.

Nachtwerk, doorgaans gedefinieerd als werk tussen 18.00 uur en 06.00 uur, heeft geen wettelijk loonverschil, hoewel de Arbeidscommissaris de bevoegdheid heeft om regels en mogelijke toeslagen vast te stellen. Weekendwerk is niet specifiek gereguleerd, waarbij de standaardwerkweek de zaterdagen uitsluit, en zondagwerk is beperkt tot essentiële diensten zoals bepaald door de Arbeidscommissaris.

In Tuvalu, het bepalen van competitieve markt salarissen omvat meerdere factoren vanwege de kleine bevolking en beperkte economische activiteit. Belangrijke factoren zijn onder andere functietitel, industrie, ervaring, vaardigheden, opleiding, kwalificaties, locatie, bedrijfsomvang, reputatie en kosten van levensonderhoud. Gegevensbronnen voor salaris benchmarks zijn schaars, maar overheidssalarisstructuren en wervingsbureaus kunnen enige richtlijnen bieden. Extra voordelen zoals huisvesting en verhuiskostenvergoedingen worden ook beschouwd als onderdeel van competitieve compensatiepakketten, vooral voor functies die verhuizing vereisen of in afgelegen gebieden.

Het juridische kader in Tuvalu stelt een minimumloon vast voor alleen overheidsmedewerkers, zonder een wettelijk minimumloon in de private sector. Het Ministerie van Arbeid is actief betrokken bij het bevorderen van eerlijke arbeidspraktijken en overweegt een minimumloon kader voor de private sector vast te stellen. Arbeidsovereenkomsten zijn cruciaal voor het vastleggen van betalingsmethoden en -voorwaarden, waarbij bankoverschrijvingen de voorkeur genieten voor salarisuitbetalingen, hoewel contante betalingen nog steeds worden gebruikt, vooral in meer afgelegen gebieden.

Over het algemeen zijn grondig onderzoek en onderhandeling essentieel vanwege de beperkte beschikbare informatie en het zich ontwikkelende economische landschap in Tuvalu.

In Tuvalu bepaalt de Labour and Employment Relations Act 2017 een minimale opzegtermijn van een week voor beëindiging van het dienstverband, tenzij anders vermeld in de arbeidsovereenkomst. Zowel werkgevers als werknemers moeten zich aan deze regel houden en schriftelijk opzeggen om duidelijke documentatie te waarborgen en geschillen te voorkomen. De wet vereist niet dat werkgevers een ontslagvergoeding betalen, hoewel sommige contracten ontslagbepalingen kunnen bevatten en er ruimte kan zijn voor onderhandeling. De wet specificeert ook geldige gronden voor beëindiging, waaronder wederzijdse overeenstemming, contractverval, ontslag door de werknemer of door de werkgever geïnitieerde redenen zoals overtolligheid of wangedrag. Bij beëindiging moeten werkgevers alle openstaande lonen vereffenen en compensatie bieden voor ongebruikte jaarlijkse verlof. Het is cruciaal voor beide partijen om arbeidsovereenkomsten en de wet zorgvuldig te bekijken, vooral in gevallen van overtolligheid of andere specifieke beëindigingsscenario's.

In Tuvalu is de classificatie tussen werknemers en onafhankelijke contractanten gebaseerd op principes van het gewoonterecht en arbeidswetgeving, met de nadruk op controle, integratie en financiële regelingen. Werknemers worden aanzienlijk gecontroleerd door hun werkgevers, zijn geïntegreerd in het bedrijf en ontvangen vaste salarissen met voordelen. Daarentegen behouden onafhankelijke contractanten autonomie, exploiteren zij aparte bedrijven en regelen zij hun eigen belastingen en sociale zekerheid.

Belangrijke wetgeving omvat de Labor Act (Cap. L.1), en voor intellectueel eigendom beschrijft de Industrial Property Act (Cap. I.8) eigendomsrechten, waarbij het belang van schriftelijke contracten wordt benadrukt om voorwaarden te specificeren en IP-rechten te beschermen.

Onafhankelijke contractanten moeten zorgen voor formele contracten die de omvang van het werk, betalingsvoorwaarden en vertrouwelijkheid beschrijven. Zij hebben flexibiliteit in het onderhandelen over voorwaarden en moeten zich bewust zijn van marktprijzen en waardeproposities. Veelvoorkomende sectoren voor freelancers in Tuvalu zijn toerisme, bouw, IT en creatieve sectoren.

Freelancers moeten hun belastingverplichtingen beheren via de Tuvalu Revenue Authority en overwegen verzekeringsopties zoals beroepsaansprakelijkheid, algemene aansprakelijkheid en ziektekostenverzekering om risico's die samenhangen met hun werk te beperken.

Gezondheids- en veiligheidsvoorschriften in Tuvalu zijn verspreid over verschillende wetgevingen in plaats van verenigd onder één enkele wet. De belangrijkste wetten omvatten de Arbeidswet, die de basisverantwoordelijkheden voor gezondheid en veiligheid op de werkplek voor werkgevers en rechten voor werknemers beschrijft, en de Volksgezondheidswet, die zich richt op bredere volksgezondheidskwesties zoals sanitaire voorzieningen en de bestrijding van infectieziekten. Deze wetten worden aangevuld met andere specifieke voorschriften die relevant zijn voor bepaalde industrieën of gevaren.

Belangrijke Aspecten van de Arbeidswet:

• Verantwoordelijkheden van Werkgevers: Werkgevers zijn verplicht om de gezondheid, veiligheid en het welzijn van hun werknemers te waarborgen, inclusief het handhaven van veilige werkomgevingen en het bieden van noodzakelijke training.
• Rechten van Werknemers: Werknemers hebben het recht om werk te weigeren dat ernstig en onmiddellijk gevaar oplevert.

Volksgezondheidswet:

• Richt zich op het voorkomen van de verspreiding van infectieziekten en het handhaven van sanitaire normen.

Uitdagingen en Handhaving:

• Tuvalu staat voor uitdagingen op het gebied van handhaving vanwege beperkte middelen en een gefragmenteerd juridisch kader. Het is echter lid van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO), die verbeteringen in gezondheids- en veiligheidsnormen ondersteunt.

Aanbevelingen voor Werkgevers:

• Werkgevers moeten regelmatige risico-evaluaties uitvoeren, duidelijke veiligheidsbeleid opstellen en werknemers betrekken bij gezondheids- en veiligheidskwesties.

Regelgevende Instanties:

• Het Ministerie van Justitie, Communicatie en Buitenlandse Zaken houdt toezicht op arbeidswetten, terwijl het Werken Departement verantwoordelijk is voor veiligheid in infrastructuurprojecten.

Industrie-specifieke Normen:

• Normen van de Internationale Maritieme Organisatie (IMO) zijn van groot belang voor de zeevarende werkgelegenheidssector van Tuvalu.

Veelvoorkomende Uitdagingen:

• Er is een gebrek aan toegewijde OHS-professionals en consistente handhaving van voorschriften.

Initiatieven voor het Versterken van OHS:

• Tuvalu werkt samen met de IAO en andere landen in de Stille Oceaan om OHS-praktijken te verbeteren.

Werkplekinspecties:

• Inspecties worden uitgevoerd door overheidsinspecteurs en omvatten verschillende stappen, waaronder kennisgevingen aan werkgevers, rondleidingen en vervolgacties om naleving te waarborgen.

Over het algemeen, hoewel Tuvalu over fundamentele gezondheids- en veiligheidsvoorschriften beschikt, is er behoefte aan meer uitgebreide wetgeving en betere handhavingsmogelijkheden om werknemers effectief te beschermen.

Tuvalu behandelt arbeidsconflicten via het bestaande rechtssysteem, waarbij kleine zaken worden behandeld door de Island Courts en de Magistrates Court, en complexere kwesties worden geëscaleerd naar het Hooggerechtshof. Arbitrage is een voorkeursalternatief voor geschillenbeslechting, geleid door de Arbeidswet en gefaciliteerd door de Arbeidscommissaris. Arbitragepanels behandelen verschillende arbeidskwesties, en het proces is minder formeel dan gerechtelijke procedures, waarbij de beslissing van de arbiter bindend is.

De Arbeidsafdeling voert nalevingsaudits en inspecties uit om arbeidsnormen te handhaven, waarbij arbeidsinspecteurs de bevoegdheid hebben om werkplekken te betreden en onderzoeken uit te voeren zonder voorafgaande kennisgeving. De frequentie van inspecties is niet vastgelegd en hangt af van verschillende factoren. Niet-naleving kan leiden tot boetes, strafrechtelijke vervolging of openbare bekendmaking.

Werknemers kunnen arbeidsrechtelijke overtredingen melden bij arbeidsinspecteurs of vakbondsvertegenwoordigers, en hoewel er geen specifieke klokkenluidersbeschermingswet is, bieden sommige bepalingen beperkte waarborgen. Het verbeteren van klokkenluidersbescherming en het nauwer afstemmen van nationale wetten op ILO-conventies zou het arbeidsrechtenlandschap in Tuvalu kunnen verbeteren. De natie heeft belangrijke ILO-conventies geratificeerd, waaronder die over kinderarbeid en maritieme arbeid, maar kampt nog steeds met uitdagingen bij de volledige implementatie van deze normen en het aanpakken van lacunes in fundamentele arbeidsrechten.

In Tuvalu wordt communicatie op de werkplek gevormd door een cultuur die collectivisme, respect voor hiërarchie en indirecte communicatiemethoden waardeert. Belangrijke aspecten zijn onder andere:

• Indirecte Communicatie: De nadruk op het behouden van sociale harmonie leidt tot indirecte communicatiestijlen, waarbij suggesties, lichaamstaal en stilte worden gebruikt om boodschappen over te brengen.
• Culturele Studies: Het concept van "Vanavana" (respect) is centraal, wat eerbied voor ouderen en autoriteitsfiguren bevordert.
• Formaliteit: Een formele en respectvolle houding wordt verwacht op de werkplek, met correcte titels en het vermijden van informele taal.
• Zakelijke Praktijken: Vergaderingen beginnen met formaliteiten en sociale begroetingen, die langzaam overgaan naar zakelijke aangelegenheden, waarbij beslissingen vaak door consensus worden genomen.
• Non-Verbale Signalen: Lichaamstaal en stilte spelen een belangrijke rol, waarbij non-verbale signalen vaak ware gevoelens of intenties onthullen.
• Benaderingen van Onderhandelingen: Onderhandelingen zijn relatiegericht, met de focus op het opbouwen van vertrouwen en een goede verstandhouding, met een voorkeur voor langdurige partnerschappen en consensus.
• Culturele Normen die Onderhandelingen Beïnvloeden: Het geven van geschenken wordt gebruikt om een goede verstandhouding op te bouwen, en het begrijpen van non-verbale signalen is cruciaal.
• Heersende Structuren: Bedrijven hebben vaak hoge hiërarchieën met gecentraliseerde besluitvormingsautoriteit.
• Impact op Besluitvorming: Beslissingen worden doorgaans genomen door het senior management, wat het proces soms vertraagt maar zorgt voor afstemming met culturele normen.
• Teamdynamiek en Leiderschapsstijlen: Teamwerk wordt gewaardeerd, maar er is een sterke eerbied voor autoriteit. Leiderschapsstijlen evolueren van paternalistisch naar meer transformationeel naarmate de economie moderniseert.
• Wettelijke en Culturele Feestdagen: Het begrijpen van lokale feestdagen zoals Kerstmis, Goede Vrijdag, Paasmaandag en Nationale Onafhankelijkheidsdag is essentieel voor het plannen van bedrijfsactiviteiten.

Over het algemeen vereist zakendoen in Tuvalu een begrip van de culturele nadruk op respect, indirecte communicatie en hiërarchische structuren.